مسعود سلطانی فر، علی نژاد، خلیل زاده، فتحی، افتخاری، سعادتمند، مددی، آجورلو و فتح الله زاده هر کدام سهمی در بدهی کنونی استقلال به استراماچونی و طبیعتا حذف این تیم از آسیا دارند که طبیعتا قصور آنها از سوی هواداران قابل بخشش نیست.
عادت به بردن، به پیروزی، تنفر از شکست...تا جایی خوب است که به خاطرش اخلاق زیر پا گذاشته نشود.
آقای فتح الله زاده کاش کتاب های درسی تان برای گرفتن مدرک مدیریت را لااقل یک بار رو خوانی می کردید تا با اصول اولیه مدیریت آشنا می شدید.
استقلال در روزی که همه چیز آن در اختیار منصور پورحیدری بود به یک پیروزی شیرین دست یافت تا مشخص شود دعای خیر پدر بدرقه راهش است.
یک برد خوب و دلچسب که علاوه بر سه امتیاز بازی به بالا رفتن تفاضل گل مثبت هم کمک می کند مقابل تیمی ریشه دار و اصیل که همیشه خوب بوده و همواره فوتبالی زیبا ارائه داده است.
استقلال یک تیم معمولی نیست که قرار گرفتن در جمع چهار تیم بالانشین جدول هوادارانش را خوشحال کند.
پنجره بسته استقلال باز شد تا بالاخره هواداران نفس راحتی بکشند و به امید وعده های مدیرعامل، برای جذب مهره هایی باشند که قرار است بعد از شنیدن اسمشان به بالا و پایین بپرند!
فتح‌الله‌زاده باید بداند استقلال با این شرایط نمی تواند به کسب عنوان قهرمانی فکر کند.
سیاست ما همواره رعایت حرمت بزرگان استقلال بوده است و هر کسی سرمربی این تیم باشد همیشه به لحاظ شخصیتی برایمان ارزشمند و محترم تلقی می‌شود اما این مسئله به معنای نقد نکردن شرایط فنی تیم نیست.
