بلوغ فکری بازیکنان

به گزارش آوای استقلال، این بازی پر گل، حتی بدون تماشاگر هم می توانست شهر را پر از همهمه و هلهله کنه پر از شادی و کری!
شهر که نه، همه کشور  می توانست با این چهار گل تا اوج هیجان، استرس، شادی و عصبانیت برود اگر حال وطن خوب بود.
چهار گل زیبا، بازیکنانی که دنبال جو سازی نبودند، دنبال گرفتن پنالتی نبودند، وقت کشی نمی کردند، بی احترامی نبود، اعتراض به داوری حتی در حد یک بازی تدارکاتی نبود…
این شعور و بلوغ بازیکنان از دیگر زیبایی های دربی بود.
اینغهمه زیبایی اگر با حال خوب و حضور تماشاگران با نشاط بود چقدر می توانست جذاب باشد که البته دلیل اینهمه اتحاد و متانت می تواند همان درد مشترک وطن باشد!
برای نخستین بار به گمانم کسی نه از گل خورده ناراحت شد نه از تعویض برد با تساوی، این روزها زخم بر پیکر وطن، تنها دلیل ناراحتی همه مردمان کشور با هر اعتقاد و باوری است.
دلمان لک زده برای شادی های جمعی آن وقت که پرچم می رقصانیم و از ته دل برای تیم محبوبمان خوشحالی می کنیم، آن زمان که حنجره آتش میزنیم به فریاد نام پرشکوه ایران…
آن زمان که با همه ی وجود فوتبالی بودیم اما به هنگام رویدادهای ملی، علاقمند دو آتشه کشتی و تکواندو می شدیم، تیفوسی های والیبال و بسکتبال بودیم برای کاراته و‌بوکس و فوتسال بی تاب و بی قرار…
کی می شود باز وطن، وطن شود
شاد
سرحال
آباد…
و آنگاه آزادی پر شود از مشتاقان فوتبال با همان کری های آبی و قرمز…