حقیقت این است که باید تیم های کشور ما به درجه ای از بلوغ برسند که بفهمند تمام بازیهای رسمی که انجام می دهند اهمیت دارد و تفاوتی بین بازیهای داخلی و بین المللی نیست و همین طور بازی قبل و بعد شهرآورد،چرا که حق هوادار دیدن بهترین کیفیت تیم و بازیکنان در همه شرایط است.
غیر از این موضوع باید توجه داشت که هر بازی راهبرد و استراتژی خاص خودش را دارد و حتما غیر از اصول کلی تاکتیکی،موارد متعدد و متنوع زیادی برای هر بازی نسبت به شرایط حریف باید اتخاذ شود.
امشب مشخص بود که ذوب آهن در برابر استقلال با روحیه اما خسته ،دفاع پرتعداد و استفاده از شیوه بدلکاری همیشگی مجتبی حسینی(فقط راهبرد ضد حمله و حمله سریع)استفاده خواهد کرد.
اما استقلال کجا به مشکل خورد؟
در فوتبال برای هر استراتژیی نوعی بدل وجود دارد که لازمه استفاده مناسب از آن ،پیش بینی،آنالیز قوی،تمرین مناسب و مرتبط است.استقلال تمام ابزار گلزنی به دفاع فشرده را دارد.
اما راههای گلزنی به دفاع فشرده:
۱ شوتزدن:با توجه به شلوغی جلوی دروازه بان شوت مناسب و زیاد قطعا منجر به گل می شود.
۲ استفاده مناسب و تمرین شده و متنوع از ضربات ایستگاهی: هیچکدام از اینگونه ضربات امشب با برنامه و بر مبنای استقرار مدافعین حریف و در نظر گرفتن نقاط قوت و ضعف حریف زده نشد.
۳ استفاده از بازیکنان خلاق:امشب بازیکنان کناری مهدی قائدی چه نوع پاسهای در شلوغی محوطه به او دادند و یا با چه برنامه ای برای او فضا سازی کردند
در کنار این سه مورد ارسالهای متنوع و با دقت(زودهنگام،دیر هنگام و کات بک) به صورت تمرین شده انجام شد؟
یکی از راههای موثر برای رویارویی با تیمهایی مثل ذوب آهن ،این است که توپ را عمدا به آنها بدهیم تا برای حمله باز شوند و بعد از زمانی کوتاه با پرس شدید و با برنامه توپ را گرفته و از شکافهای دفاعی ایجاد شده سریع استفاده شود.
