آلوده بدون تماشاگر!

شور و شوق دم عید برای همه نسل هایی که زمستان تا کمر در برف تهران بودند، حتی نسل های کمی بعد تر که برف از کمر به زانو و از زانو به کوپه های جمع شده کنار خیابان ها رسیده بود، آنقدر جذاب و خواستنی بود که در حیاط یخ زده و آب های یخچالی، فرش های دوازده متری را با پارو می شستند و سرمای سخت را به عشق دور همی با رفقا و اقوام گرم می کردند.