به گزارش آوای استقلال،پر بیراه نیست اگر مدیریت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را وظیفه‌ای دشوارتر از مدیریت فدراسیون فوتبال بدانیم. خود سردار آجرلو نیز به احتمال زیاد از این موضوع آگاه است و خوب می‌داند که قدم در چه مسیری گذاشته است.
برای هوادارانی که چند سالی است دل خوشی از مدیریت باشگاه خود ندارند، نام سردار آجرلو نام وزن‌دار و معتبری برای اداره باشگاه‌شان محسوب می‌شود. آنچه هواداران استقلال در وجود آجرلو می‌بینند بیش از هر چیز داشتن پارامتری به نام «اقتدار» است. داشتن مدیری مقتدر که بتواند همه‌ی حواشی را در آرامش مدیریت کند و حرفش در نزد همه‌ی ارکان باشگاه اعتبار داشته باشد آرزوی هواداران این باشگاه پر طرفدار در سال‌های اخیر بوده است.
اگر مدیران فوتبال ایران را در سال‌های اخیر به دو دسته معتبر و غیرمعتبر تقسیم کنیم، آجرلو در دسته‌ی مدیران معتبر قرار می‌گیرد. مدیری که ساختارسازی‌اش در باشگاه پاس تهران در اوایل دهه هشتاد هنوز هم زبانزد است و و تجربه‌ی ناموفق مدیریت در استیل‌آذین نیز زیاد در کارنامه‌ی او برجسته نشده. باشگاهی که آنقدر بی سر و سامان و ساختار نشان می‌داد که سقوطش در پایان لیگ را نمی‌توان تنها به پای آجورلو نوشت.
اعتبار آجرلو در فوتبال اگرچه می‌تواند محل مناقشه هم باشد و ایده‌آل‌گرایان او را در دسته‌ی مدیران موفق قرار نمی‌دهند اما به عنوان یک پارامتر نسبی، می‌تواند به کمک این مدیر باتجربه بیاید تا سامانی به اوضاع مدیریتی استقلال بدهد. باشگاهی که بیش از هر چیز در دو فصل اخیر، قربانی نبود مرکزیت و محوریت در ساختار اداری‌اش بوده است. جایی که مشخصا همبستگی بین ارکان باشگاه زیاد نبوده است.
حالا آجرلو حداقل قادر است این مرکزیت تصمیم‌گیری را به استقلال برگرداند و اقبال لازم را هم برای تصمیم‌گیری‌های سخت در بین هواداران کسب کند. هر چند بسیاری نگران تقابل اصول مدیریتی او و اصول مربیگری کادر فنی هستند و تجربه درگیری با علی کریمی در استیل آذین را مدعایی بر احتمال بروز اختلاف بین آجورلو و ستاره‌ای چون فرهاد مجیدی می‌آورند اما نباید فراموش کرد که او در پاس تهران به خوبی مجموعه‌ای از چندین ستاره را در کنار هم مدیریت کرد و از طرفی قدرت مذاکره و برقراری گفتگو از جانب او، باعث می‌شد تا ستاره‌هایی چون خداداد عزیزی و جواد نکونام و آرش برهانی به راحتی در انتهای هر فصل با این تیم تمدید کنند.
آجرلو مدیر سرد و گرم چشیده‌ای است و احتمالا از اختلاف نابجایش با علی کریمی هم درس گرفته و آرامش در گفتار و مصاحبه‌هایش را هم می‌تواند در مدیریتش نیز تکرار کند. هر چند استقلال با مدیران کارکشته و باتجربه‌ای چون افشارزاده و افتخاری هم تقریبا راه به جایی نبرد اما تفاوت آجرلو با آن دو در این است که سابقه مدیریت در باشگاه را دارد.
با آمدن آجرلو به رأس اداره استقلال، می‌توان امیدوار بود که فاصله بین کادر فنی و مدیریت باشگاه برطرف شود و در به روی پاشنه بی‌اعتمادی و اختلاف نچرخد. هر چند نوع مدیریت و اصول رفتاری آجرلو باعث نگرانی‌هایی هم شده اما آنچه او در این اوضاع آشفته می‌تواند انجام دهد بازگرداندن اقتدار و مقبولیت به رکن مدیریت باشگاه استقلال است و این خود از هر پارامتر دیگری برای این روزهای استقلال مهم‌تر است.
