دست درازی فوتبالی‌ها به جیب محرومان خروجی تسامح با مدیران فوتبالی

به گزارش آوای استقلال، شاید اگر همان روزی که برای پرداخت قرارداد ویلموتس، مدیران فوتبال دست در جیب کارگران کردند و از سازمان تامین اجتماعی ۲ میلیون یورو گرفتند با آن‌ها برخورد می‌شد، دیگر کار به اینجا نمی‌رسید که امروز برای پرداخت بدهی یک مربی خارجی دیگر، فوتبالی‌ها باز دست در جیب بیت المال کنند و ۲۲ میلیارد برای پرداخت بدهی گابریل کالدرون وام قرض الحسنه بگیرند. فوتبال، اما همیشه برای مدیران متخلفی که چه در باشگاه‌ها و چه فدراسیون مسئولیت داشته‌اند با یک حاشیه امنیت آهنین همراه بوده است، یک حیاط خلوت برای آن‌ها که باعث نشده هیچگاه حتی مورد یک بازخواست ساده هم قرار بگیرند، چه برسد به اینکه به پای میز محاکمه کشانده شوند.
اینکه چرا امروز کار به جایی رسیده که مدیران فوتبالی به خودشان اجازه می‌دهند هزینه سوء‌مدیریت‌شان را از جیب محرومان بردارند، نتیجه اهمالی است که این سال‌ها با مدیران متخلف شده است. سال‌هاست که چه در سطح باشگاه‌های دولتی و چه فدراسیون در دوران رؤسای مختلفش، شاهد سوءمدیریت‌های زیادی بوده‌ایم که در نهایت هزینه این تخلفات از بیت‌المال و جیب مردم پرداخت شده است. مانند همین ماجرای بدهی ۲۲ میلیارد تومانی کالدرون که با تسهیلاتی پرداخت شد که باید به سمت پرداخت اشتغال‌زایی هدایت می‌شد، اما با دست‌درازی فوتبالی‌ها به حساب آن‌ها رفت تا روی سوء‌مدیریت مسئولانی که زمینه چنین بدهی‌هایی را به وجود آورده‌اند سرپوش گذاشته شود.
چشم‌پوشی بر تخلفات کسانی که در فوتبال هزینه‌های سنگینی را به بیت‌المال و مردم وارد کرده‌اند باید جایی متوقف شود، آن‌هم در شرایطی که کشور به خصوص در پنج سال اخیر با سخت‌ترین شرایط اقتصادی و کمبود منابع مالی و ارزی به دلیل تحریم‌های ظالمانه روبه‌رو بوده است. با وجود این شاهد هستیم که در همین سال‌ها که فشار اقتصادی روز به روز بر مردم بیشتر شده است ریخت و پاش‌های فوتبالی‌ها، اما بیشتر و بیشتر شده و قرارداد‌های چندصد میلیونی به چندده میلیاردی تبدیل شده است و نه تنها سفره فوتبال برخلاف مردم کوچک‌تر نشده، بلکه فربه‌تر هم شده است و چند برابر شدن هزینه‌های سالانه باشگاه‌ها، امروز کار را به جایی رسانده که مدیرانی که با رانت و رابطه‌های سیاسی و گروهی بدون کوچک‌ترین شایستگی بر مسند مدیریت می‌نشینند برای تأمین ریخت و پاش‌های بدون ضابطه‌شان راهی جز دست کردن در جیب بیت‌المال و مردم پیدا نکنند.
حتی برخی از این مدیران پا را فراتر می‌گذارند و با تصمیم‌های پرهزینه‌تر کار را به جایی می‌رسانند که علاوه بر هزینه‌های چندصد میلیاردی سالانه یک باشگاه دولتی که برای قرارداد‌های نجومی و خارج از ضابطه بازیکنان و مربیان بخش زیاد آن هزینه می‌شود، این باشگاه‌ها هر سال چندده میلیاد تومان هم به خاطر شکایت مربیان و بازیکنان خارجی می‌پردازند. در حالی بیشتر شکایت‌های خارجی‌های شاغل در ایران برای گرفتن مطالبات‌شان به صدور یک حکم سنگین از سوی فیفا علیه باشگاه‌های ایرانی ختم می‌شود که در صورت مدیریت کردن پرداخت‌ها و تسویه حساب، کار به فدراسیون جهانی فوتبال نمی‌کشید، اما با دست روی دست گذاشتن در نهایت کار به جایی می‌رسد که یک باشگاه علاوه بر پرداخت حق بازیکن یا مربی خارجی، یک مبلغ سنگین را هم باید به خاطر جریمه پرداخت کند.
ماجرای بدهی ۲۲ میلیاردی گابریل کالدرون آخرین نمونه از پرونده‌هایی است که به خوبی ردپای سوء‌مدیریت مدیرانی در آن دیده می‌شود که می‌توانست با هزینه بسیار کمتر پرونده‌اش بسته شود، اما اهمال و بی‌تفاوتی این مدیران باعث شد باشگاه هزینه سنگین‌تری را با شکایت‌هایی که به فیفا می‌شود به طلبکاران خارجی پرداخت کند. امروز در شرایطی باشگاه دولتی پرسپولیس با چراغ سبز وزارت ورزش برای پرداخت بدهی کالدرون از تسهیلات دیگران استفاده کرده که کسی نمی‌پرسد محمدحسن انصاری‌فرد که این هزینه‌ها نتیجه دوران مدیریت اوست، کجاست و چرا بابت تصمیم‌هایی که گرفته است، مورد بازخواست قرار نمی‌گیرد.
برای عبور از این وضعیت باید مماشات با مدیران متخلف فوتبال کنار گذاشته شود و با توجه به بی‌تفاوتی مدیران بالادستی باشگاه‌های دولتی برای حساب‌کشی از منصوبان‌شان، باید قوه قضائیه و نهاد‌های نظارتی به صورت محکم و قاطعانه وارد عمل شوند و با مسئولانی که سبب شده‌اند امروز برای پرداخت بدهی‌ها و قراردادها، فوتبالی‌ها دست در جیب مردم کنند به شدت برخورد کنند. ادامه اهمال و تساهل با مدیران کارنابلد فوتبال پذیرفتنی نیست، به خصوص که با ادامه این روند دست فوتبالی‌ها یک روز در جیب کارگران، یک روز در جیب محرومان و یک روز در جیب گروهی دیگر از مردم خواهد رفت تا دخل‌شان با خرج‌شان بخواند!