تهدید، فرصت می‌شود؟

به گزارش آوای استقلال، سرمربی استقلال در نهایت چاره‌ای جز این نداشت که از بازی با سه مدافع میانی صرف‌نظر کند و تیمش را با آرایش ۱-۳-۲-۴ و زوج چشمی و دانشگر در قلب دفاع به زمین بفرستد.
برای استقلال که مهم‌ترین عامل صدرنشینی و شکست‌ناپذیری‌اش ساختار دفاعی‌اش بوده، دست بردن در خط دفاع یک ریسک بزرگ محسوب می‌شد، ولی خط دفاع جدید هم استحکام خوبی داشت و علاوه بر بسته ماندن دروازه، موقعیت زیادی به حریف نداد. البته فجر با تنها ۷ گل زده تیم زهرداری نیست و برای سنجش این دفاع جدید باید منتظر بازی‌های سخت‌تر ماند، ولی از طرف دیگر گذشت زمان کمک می‌کند که آنها به هماهنگی بیشتری برسند.
این تغییر سیستم اما یک حسن هم داشت و حملات استقلال روانتر و خطرناک‌تر از قبل شد. مجیدی در سیستم ۱-۲-۴-۳ قبلی مجبور بود از میان یامگا، حسین‌زاده و آمانوف یکی را نیمکت‌نشین کند، ولی در مدل بازی جدید هر سه بازیکن می‌توانند پشت ژستد بازی کنند و این کنترل حملات استقلال برای حریفان را سخت‌تر می‌کند.
در بازی با فجر این سه بازیکن اجازه داشتند جا به جا شوند. حسین‌زاده در مقاطعی به کانال راست می‌رفت و به لطف سرعتش نفوذهای خوبی داشت. آمانوف در اکثر دقایق در کانال میانی بازی کرد و با شوت‌هایش یک تهدید جدی بود. حضور این دو بازیکن فضای بیشتری برای یامگا ساخته بود و او هرچند گلی نزد، ولی چند بار پشت دفاع فجر فرصت‌های خوبی داشت. این چهار نفر تنها مهره‌های تهاجمی استقلال نیستند و هنگام حملات می‌توانند روی نفوذهای حردانی و سلمانی از راست و چپ هم حساب کنند.
البته لیگ بیست و یکم به مقطع خیلی حساسی رسیده و قطعاً مجیدی ترجیح می‌دهد که ریسک نکند و با ترکیب موفق قبلی ادامه بدهد، ولی استقلال با فرمول جدید هم تیم متوازنی بود و از این تهدید، فرصتی ساخت تا فوتبال جذاب‌تری را به نمایش بگذارد.