هرچند انتظار می‌رفت مدیریت باشگاه با برنامه‌ریزی دقیق و عالمانه از نیم‌فصل دوم نهایت بهره را ببرد، اما با وجود جذب مهره‌های باکیفیت که البته خیلی دیر و با فشار هواداران صورت گرفت، مصدومیت‌های پیاپی و نبود هماهنگی بین بازیکنان، قطعا در برهه‌هایی بر روند تیم تأثیر خواهد گذاشت. این کمبود انسجام در دیداری سرنوشت‌ساز چون سوپرجام می‌تواند به نقطه‌ضعف تبدیل شود، موضوعی که نیازمند مدیریت دقیق کادر فنی و تمرکز بالای بازیکنان است.
سوپرجام صرفاً یک جام آغاز فصل نیست؛ نماد برتری مطلق و ادامه مسیر موفقیت در فوتبال ایران است. قهرمانی در این رقابت، برای استقلال اهمیتی فراتر از افزودن یک جام دیگر به ویترین پرافتخار باشگاه دارد.
این موفقیت می‌تواند انرژی روانی و انگیزه‌ای مضاعف برای ادامه مسیر در لیگ برتر و رقابت‌های آسیایی ایجاد کند. برد در چنین دیداری، پیام روشنی به رقبا مخابره می‌کند: استقلال همچنان مدعی بی‌چون‌وچرای تمامی جام‌هاست و از هر فرصت برای تثبیت جایگاهش در صدر فوتبال ایران استفاده می‌کند.
در سوی دیگر، تراکتور با انگیزه و تجربه بازی‌های بزرگ وارد میدان می‌شود و همین موضوع حساسیت این تقابل را دوچندان می‌کند. در چنین شرایطی، نقش ریکاردو ساپینتو به‌عنوان معمار تاکتیک تیم، کلیدی است. او باید با بهره‌گیری از شناخت کامل نقاط ضعف و قوت حریف، ترکیبی را روانه میدان کند که هم کنترل بازی را در دست بگیرد و هم در لحظات تعیین‌کننده، ضربه نهایی را بزند.
هواداران استقلال، که سرمایه اصلی این باشگاه هستند، امروز چشم‌انتظار نمایشی مقتدرانه و جامی دیگر برای خاطراتشان هستند.
امید می‌رود استقلالِ ساپینتو هرچه سریع‌تر به هماهنگی کامل برسد و با کسب عنوان قهرمانی سوپرجام، فصل جدید را با صلابت و اطمینان آغاز کند.
