نیمکت استقلال، محله برو بیا یا تست‌های مدیریتی!

پله به پله جلو برویم؛ اگر بنا به رفتن نکونام از استقلال بود، چرا قرارداد او تمدید شد؟ اگر تمدید شد، چرا از همان روزهای اول مشخص بود که به دنبال شرایطی هستند که با او قطع همکاری کنند و ناهماهنگی و یکدل نبودن اعضای کادرفنی و مدیریت کاملاً به چشم می‌آمد؟ این اولین اقدامی بود که دودش به چشم استقلال رفت و هفته‌های مهمی از لیگ از دست رفت تا تیم با ذهنیت رقابت برای قهرمانی ادامه ندهد و طبیعتاً بسیاری از امتیازها با همین ذهنیت از دست رفت.
حضور سهراب بختیاری‌زاده به عنوان مربی موقت توضیحات خاصی ندارد و جای تحلیل نمی‌گذارد، اما حضور کوتاه‌مدت موسیمانه و نارضایتی مدیران از عملکرد این مربی آفریقایی و بی‌میل بودن برای تمدید قرارداد، شرایط را برای این مربی آفریقایی هم به شکلی پیش برد که او هم بدون انگیزه باشد و تمایلی برای ادامه با استقلال نداشته باشد.
برای سومین بار در یک فصل، این بار استقلال در اختیار هیئت مدیره و مدیرعامل جدید قرار گرفته تا با یک تصمیم عجیب و غریب دیگر، فقط تیم را تا پایان فصل پیش ببرند و شاید در انتهای فصل تصمیم مشخصی بگیرند. اما چیزی که واضح است، استقلال هنوز جام حذفی و دربی مهم لیگ بیست و چهارم را پیش رو دارد. اضافه شدن مربی که توانایی کسب جام حذفی را داشته باشد، حداقل خواسته هواداران است، نه گزینه‌ای که با حضور کوتاه‌مدت تا پایان فصل راضی باشد و بله‌قربان‌گوی اعضای مدیریتی باشگاه!