به گزارش آوای استقلال، حقیقی به یمن راهیابی به پرسپولیس چند صباحی هم به رغم حضور گلرهای شایسته اما بدون پارتی، پیراهن تیم ملی را پوشید تا مشخص شود شایستگی شرط اول پیشرفت نیست!
علیرضا راه مطرح شدن را بلد بود و به همان اندازه که فتی ضعیف بود اما راه ارتباط گرفتن، مطرح شدن و تیتر بودن را خوب یاد گرفته است.
او یا با درگیری یا با خود بزرگ بینی و خود را برتر از گلرهای مطرح جهان دانستن، یا به خاطر گلهای بدی که مقابل پرسپولیس می خورد، سعی می کند همیشه در بورس باشد و نقل محافل.
حقیقی که فنی اش هرگز خوب نبود و می داند از ازن حیث نمی توانست و نمی تواند بازیکن همیشه در یادی باشد، تلاش می کند با گل خوردن و شکست مقابل پرسپولیس دل هواداران این تیم را به دست آورد.
او ابایی ندارد از اینکه با این ویژگی های زشت در یادها بماند. نمی ترسد و ناراحت نمی شود که بگویند حقیقی گل های مشکوکی خورد برای او بدنامی بهتر از گمنامی است.
او با هر لباسی مقابل پرسپولیس بازی کرده عامل برد سرخ پوشان بوده هرگز دروازه بان خوبی نبوده و حتی مقابل استقلال با لایی خوردن در دربی به تونل حقیقی معروف شد اما موضوع اینجاست که در مقابل پرسپولیس بد گل خوردنش کودکانه است جوری که مبتدی ترین گلرها هم به آن شکل گل نمی خورند و عجیب انکه مدیران باشگاه یا سرمربی تیم او را بازخواست نمی کنند!
عجیب این که او بدون تیم نمی ماند!
همه اینها را نوشتیم که پیش از بازی پرسپولیس با نساجی بگوییم پرسپولیس با حماقت حقیقی برنده می شوند. با کمک او سرخ ها مثل دفعات قبل تیم حقیقی را مغلوب می کنند. دروازه حقیقی خالی ست.
ترابی یا هر کسی دلش خواست گل بزند. او به بدنامی اش کاری ندارد روی جلد رفتن را دوست دارد!
