دستهای خالی استقلال سوژه تازه ای برای نگارش نیست!

به گزارش آوای استقلال، در این میان اگر مدیری آمده که توانسته باشد از این جیب به آن جیب و کاسه به کاسه کند حداقل ها را فراهم کرده و تیم بزرگ و نامدار استقلال در شرایطی نسبتا مطلوب توانسته روزگار بگذراند و به دور از تفاوت امکانات دولتی و امدادهای غیبی به دیگر تیم تهرانی، با اتکا به توان فنی و تعصب هواداران پر شورش به نبردی نابرابر پای نهاده که میزان موفقیت تیم به میزان تعصب و غیرت بازیکنان و کادر فنی بستگی بسیار داشته است، چه سالها که با دستان خالی و به رغم کارشکنی های دولتی و سنگ اندازی های مسئولین فوتبال با گرایشات سرخ، این استقلال بوده که جام قهرمانی را بالا برده و به حریف سرخ پوش تا بن دندان مسلح آموخته است اگر چه ثروت بهتر از علم است.
در این روزگار اما تعصب کارساز تر از رفاه و ثروتی که از جیب ملت برداشت می‌شود و با تاکید بر این نکته که در مثل جای مناقشه نیست باید گفت: کار هر بز نیست خرمن کوفتن، گاو نر می خواهد و مرد کهن.
قهرمانی نه کار هر تیمی است نه برازنده ی هر نامی!
تیم شایسته و برازنده و مرد میدان خودش را میخواهد تیمی که با تکیه بر توان فنی و با سلاح غیرت و با تکیه بر حمایت هواداران بی شمارش، بتواند شگفتی ساز شود وگرنه با کمک وزرا و سفرا که تیمی از محلات هم می‌توانند گلات کنند!
استقلال سال پیش توانست با استفاده مطلوب از موارد ذکر شده یک قهرمانی شگفتی ساز را در کارنامه درخشان خودش ثبت کند و دقیقا به خاطر انجام این کار دشوار محکوم به تضعیف شد!
کیست که نداند از لخظه ی بالا بردن جام تا همین لحظه که هنوز به طور دقیق و قطعی ورودی و خروجی های لیگ پیش رو مشخص نیستند چه بر سر استقلال و هوادارانش آمد؟
از جدایی مربی جوان و آینده دارش که به رغم تلاش برای عادی سازی جدایی اش از استقلال، با رجوع به حال او هنگام لمس جام و آنالیز و تحلیل اشکهای غمگینانه ی او، می توان فهمید جدایی یک میل شخصی نبوده اراده به راندنش بوده شاید از سمت مدیری که ماهیت پرسپولیسی دارد با اطرافیانی قرمز که او را احاطه کرده اند! تا بازی با اسامی بزرگ برای سپردن سکان هدایت تیم به او،عدم تمدید با کاپیتان محبوب آبی ها و خالی کردن تیم از تجربه و تعصب،تا خریدهای معمولی و سکوت مرگبار مدیریتی که گویی نمی‌داند اینجا یک باشگاه ورزشی بزرگ با هوادارانی پرشور است!
استقلال تیمی که رکوردهای دست نیافتنی ارزشمندی بر جایی گذاشت آن‌هم در شرایطی که رقیب تافته ی جدابافته اش با کمک تمام دولت قبلی توان ثبت یک از چند آن را نداشت.
اکنون به جای ترمیم نقاط ضعفش، متاسفانه نقاط قوتش را هم از دست رفته می‌بیند و در شرایطی که بضاعتش اندک و امکاناتش مثل سفره مردم روز به روز کم تر و کوچکتر می شود، باید به رقابت با حریف مولتی میلیاردی سرخ و رقبای شهرستانی اش که با هوش و درایت اقدام به جذب مهره های مورد نیازشان کردند، بپردازد.
رقابتی نا برابر که اگر نباشد غیرت بازیکنان و حمایت و اتحاد هوادارانش همان میانه راه باید وایستا دنیا من می‌خوام پیاده شم را زمزمه کند!
تیمی که نه خوب یارگیری کرده، نه توانسته شاکله اصلی تیمش را حفظ کند نه به واسطه مدیریت ضعیف حس و حالی برای هوادارانش گذاشته چه امیدی به حضور مقتدرانه اش باید داشت جز اینکه معجزه را از روی سکوها شاهد بود و تزریق روحیه را از آنجا به تماشا نشست؟!
امسال باید سال هواداران استقلال باشد سالی که تیفوسی های آبی فارغ از هر نام و نوایی فارغ از هر نام و صدایی، تنها تیم محبوبشان را حمایت کنند و با حضور حداکثری در استادیوم ها و رقص پرچم های آبی چنان شعفی برای بازیکنان استقلال و چنان رعب و وحشتی برای رقبا ایجاد کنند که پیش از آغاز بازی،دو هیچ جلو باشند از هر تیمی!
نقش هواداران امسال بسیار بیشتر از گذشته حائز اهمیت است در شرایط فعلی که مدیریت برای جبران کم کاری خود روزه سکوت گرفته، برای جبران بی کفایتی مدیدیت باید درس عاشقی مشق کرد و چنان بذر عشق و تعصب و غیرت کاشت که هیچ سلاحی از توپخانه روحانی، سلطانیفر، وزیر صمت و ارتباطات و وزیر امور خارجه، کار ساز نباشد و مردان آهنین به نیت شادی دل شما تیفوسی ها از جان مایه بگذارند!