احتیاط و شادابی، هر دو نیاز استقلال

استقلال مقابل الدحیل باخت اما برای بردن چیزی کم نداشت. شاید اگر استقلال کمی خوش‌اقبال بود و داور، ناداوری نمی‌کرد، استقلال حتی تا پیروزی فاصله‌ای نداشت اما همه اینها به معنی ندیدن مشکلات استقلال نیست.

استقلال در ساختار دفاعی‌اش مشکلاتی دارد که باید برای حل آنها فکری کند.

فرهاد مجیدی فرصت چندانی بین دو بازی با الدحیل ندارد و باید برای رفع مشکلات دفاعی تیمش فکرهای تأثیرگذاری داشته باشد. او و همکارانش – فراز کمالوند و دیگران- در فرصتی کوتاه باید بحران‌های دفاعی تیم را حل کنند. استقلال مقابل الدحیل آشفته بود و این آشفتگی در دفاع به چشم می‌آمد.

استقلال حق ندارد کار خود را مقابل الدحیل تمام‌شده تصور کند. فقط یک ۹۰ دقیقه را پشت سر گذاشته و ۹۰ دقیقه دیگر باقی مانده است. الدحیل بی‌شک با وحشت از خط حمله استقلال بازی را آغاز می‌کند و البته به ضعف‌های دفاعی استقلال آگاه است، اگرچه از ضعف و اختلال در دفاع خود نیز خبر دارد.

همان اندازه که استقلال در دفاع متزلزل بود، الدحیل نیز در دفاع متزلزل بود و استقلال با هر حمله الدحیل را به خطر می‌انداخت. استقلال از تزلزل دفاع الدحیل در بازی برگشت بهره‌مند می‌شود و وقتی برنده است که دفاع خود را سامان ببخشد.

فرهاد و فراز حتماً در فرصت بین دو بازی تحلیل‌هایی درباره خود و حریف دارند و درستی این تحلیل‌ها سرنوشت استقلال را تعیین می‌کند. استقلال چاره‌ای ندارد جز اینکه کمی محتاط بازی کند و البته در این احتیاط، طراوت خود را نباید از دست بدهد.

حفظ طراوت استقلال یک نکته کلیدی است. احتیاط نباید باعث شود که استقلال شادابی‌اش را از دست بدهد. استقلال بدون آنکه ذهنی محتاط داشته باشد، توانست در هر ۳ بازی‌اش نمایشی درخشان و هجومی داشته باشد.