به گزارش آوای استقلال، در همان شب هم ویدئویی جالب از او در فضای مجازی دست به دست شد که در آن بابک با پیراهنی آبی و در جایگاه هواداران استقلال در ورزشگاه آزادی با هیجان فراوان خطاب به دوربین دوستش می‌گفت “بالاخره یک روز این ورزشگاه را از خوشحالی منفجر می‌کنم.”
این ویدئو نوید حضور یک بازیکن متعصب را به هواداران استقلال می‌داد. بابکی که فصل گذشته در ماشین سازی تبریز طوری درخشیده بود که مدیران استقلال را مجاب به جذب خود کند و حالا افتخار پوشیدن پیراهن این تیم پرافتخار نصیبش شده بود.
بابک حالا بر فراز آسمان‌هاست و به آرزوی کودکی خود که همانا پوشیدن پیراهن تیم محبوبش بوده، رسیده است. اما گویا نام او بیشتر از کلمه‌ی مرادی با کلمه‌ی بدشانسی عجین شده بود.
هنوز رقابت‌های لیگ بیستم آغاز نشده بود که به علت فسخ یک طرفه‌ی قرارداد با باشگاه ماشین سازی تبریز و شکایت این باشگاه، به مدت ۶ ماه از حضور در میادین و پوشیدن پیراهن تیم محبوبش محروم شد. اما این پایان کار پسر آبی نبود. زیرا او همچنان با انگیزه و امید تمرین می‌کرد و اعتقاد داشت رای صادره علیه او عادلانه نبوده و به زودی به میادین بازخواهد گشت. او می‌خواست با بازگشتی پر قدرت، غیبتش را جبران کند.
خیلی زود عقیده اش به اثبات رسید و کمیته استیناف خبر از بخشیده شدنِ مرادی داد.
حالا دیگر وقت درخشیدن با پیراهن آبی بود و او توانست پس از پایان محرومیت، در ۲ بازی پیاپی در برابر نفت مسجد سلیمان و نساجی موفق به ثبت پاس گل برای وریا غفوری و فرشید اسماعیلی شود.
اما شرایط نابسامان آن روزهای استقلال و تغییر سرمربی این تیم، باز هم بابک را از ترکیب اصلی دور کرد.
حالا فرهاد مجیدی سرمربی جدید آبی‌ها شده بود و به نظر می‌رسید اعتقادی به سبک بازی بابک ندارد و خیلی کم از او در ترکیب تیمش استفاده می‌کرد و این حضور آنقدر کم رنگ شد تا در نهایت منجر به حواشی چند هفته اخیر و جدایی او از استقلال شد.
ماندگارترین صحنه ای که می‌تواند سالها از او در خاطر هواداران استقلال بماند، صحنه زدن پنالتی‌اش در دربی جام حذفی است. صحنه ای که در آن، بابک پس از به ثمر رساندن گل، با مشت‌های گره کرده به اندازه‌ی صد هزار هوادار فرضی استقلال در استادیوم خالی از تماشاگر، فریاد شادی سر داد.
شاید این همان تعبیر آرزوی او در برابر دوربین دوستش بود.
