دو نیمه،یک حاصل!

به گزارش آوای استقلال، استقلال در نیمه اول هرگز آنی نبود که انتظار داشتیم درست مثل نساجی که بسی فراتر از انتظار ظاهر شد. شاید اگر داد و فریادهای علیرضا حقیقی اعصاب بازیکنان نساجی را بهم نمی‌زد چه بسا می‌توانستند نیمه نخست برتری خودشان را با گل ثبت کنند. فریادهای مرد حاشیه سازی که عشق دیده شدن دارد، اتحاد نساجی را می‌توانست بر هم بزند اما خویشتنداری سرخ پوشان شمالی مانع از فروپاشی این تیم در برابر استقلال شد.
نیمه دوم اما کمی متفاوت تر بود . آبی پوشان که گویی از دیدن تماشاگران و طرفداران خود بعد از دو سال به وجد امده بودند یک نیمه نیاز داشتند تا بتوانند دست و پایشان را جمع کنند. یک نیمه هجومی که البته ضعف دفاعی را هم به عنوان چاشنی داشت و حملات تند و تیزی را روی دروازه رضایی می‌دیدیم که اگر درخشش باور نکردنی گلر آماده آبی ها و حضور دور از انتظارش نبود، شاید این نساجی بود که میتوانست زهرش را بریزد! در نیمه ای که استقلال به مراتب بهتر بود نتوانست مزد این برتری اش را بگیرد چرا که بازیکنان با بی دقتی تمام موقعیت های صد در صدی را چنان هدر میدادند که جان به لب میکردند تمام مشتاقانشان را.
نمی‌دانیم حضور تماشاگران موجب دست پاچگی بازیکنان شده بود یا نبود یک بزرگتر باتجربه اما هر چه بود خارجی های تیم را هم بی اثر کرده بود!
بنابر این بهتر بودن استقلال نسبت به نیمه اولش، نتوانست حاصلی داشته باشد!
نکات برجسته این بازی اول درخشش غیر قابل انکار رضایی بود و فریادهای بی دلیل حقیقی که دوست داشت ضعفش را گردن بازیکنان بیندازد!