به گزارش آوای استقلال،صمد مرفاوی یکی از حاضران در مهمانی استقلالی‌ها بود. سرمربی اسبق آبی‌پوشان که فصل گذشته در دوران سرمربیگری محمود فکری تحت عنوان مدیرفنی با استقلال همکاری می‌کرد، تأکید دارد برپایی گردهمایی ها برای دورهم جمع شدن چهره‌های قدیمی و بزرگ استقلال کار خوبی است که باید آن را به فال نیک گرفت و تداوم بخشید. پس از پایان این مراسم با مرفاوی پیرامون شرایط کنونی استقلال و دورهم جمع شدن پیش‌کسوتان این تیم گپ زدیم:
استقلال در فصل ۸۵ – ۸۶ طی چهار هفته آغازین همراه با من توانست ۱۰ امتیاز جمع کند ولی همان‌طور که قبلاً هم به خبرورزشی گفته بودم، باور کنید اصلاً به فکر حفظ رکورد نیستم بلکه دلم می‌خواهد استقلال همیشه بهترین نتایج را بگیرد. خیلی دلم می‌خواست در شیراز چهارمین پیروزی متوالی استقلال را شاهد باشیم و رکورد من هم بشکند ولی متأسفانه چنین اتفاقی رخ نداد. البته مسابقات زیادی تا پایان فصل باقی مانده و هنوز چیزی را از دست نداده‌ایم.
واقعاً برای لیگ برتر ایران بد است که مسابقاتش در زمینی با کیفیت پایین ورزشگاه حافظیه برگزار شود. لیگ حرفه‌ای باید روی زمین‌های هموار و خوب باشد نه چنین چمنی که روی کیفیت کار هر دو تیم تأثیر منفی گذاشته بود. اصلاً این زمین برای نوع فوتبال استقلال مناسب نبود و نمی‌توانست در یک سوم دفاعی حریف کارهای ترکیبی خود را به سرانجام برساند. البته فجر سپاسی هم تیم بسیار سخت کوشی بود. به‌طور کلی در آن زمین فقط می‌شد دوندگی کرد و انصافاً شیرازی‌ها واقعاً از نظر دوندگی خوب بودند.
اینکه می‌گویند استقلال بازیکنانی مانند آندرانیک تیموریان و مجتبی جباری را کم دارد، فقط مختص به این تیم نمی‌شود بلکه به نظر من تمام فوتبال ایران این روزها مهره‌هایی مانند آندو و مجتبی را کم دارد. بازیکنانی که انصافاً در خط هافبک چهره‌های ارزشمندی بودند. البته کیفیت بالای کار تیموریان و جباری نباید باعث این سوءتفاهم شود که خدای ناکرده می‌خواهم ارزش کار بازیکنان کنونی استقلال را پایین آورم. اتفاقاً به نظر من آرش رضاوند چهره توانمندی است که نیاز به هماهنگی بیشتر با سایر نفرات دارد. وضعیت محمد زبیر نیک نفس نیز دقیقاً همین گونه است.
دور همدیگر جمع شدن چهره‌های قدیمی استقلال حرکت خوبی بود که باید آن را به فال نیک گرفت. امیدوارم چنین اتفاقاتی در طول سال تداوم پیدا کند و همین دید و بازدیدها موجب شود تا کدورت‌های احتمالی میان دوستان از میان برود. اصلاً چرا باید میان چهره‌های قدیمی و بزرگ استقلال کدورتی وجود داشته باشد؟ همه ما با هم دوست هستیم و عضو یک خانواده. شما نگاه کنید منصور پورحیدری و ناصر حجازی الان کجا هستند؟ غلامحسین مظلومی، عزت‌الله جان‌ملکی و ایرج دانایی فرد الان کجا هستند؟ این عزیزان جزو بزرگ‌ترین چهره‌های فوتبال ایران و استقلال بودند ولی حالا متأسفانه دیگر در جمع ما نیستند؛ بنابراین باید قدر دوستان ما تا وقتی زنده هستند بدانیم.
چرا همیشه چهره‌های قدیمی استقلال باید متأسفانه به خاطر عزاداری و حضور در مراسم ختم و تدفین یکی از بزرگان این باشگاه در همدیگر جمع شوند؟ چرا نباید به خاطر اتفاقات خوب و مراسم شاد کنار یکدیگر قرار بگیریم؟ چرا نباید همدیگر را ببینیم و خوشحال باشیم؟ خود من شهرستان بودم ولی برای شرکت در این مراسم به تهران برگشتم و به نظرم برپایی چنین گردهمایی‌هایی کار قشنگی محسوب می‌شود.
