به گزارش آوای استقلال،اتفاقات حاشیه‌ای پیرامون بازی‌های هفته دوم رقابت‌های لیگ برتر نشان می‌دهد فوتبال ایران پس از گذشت دو دهه از عمر برگزاری این مسابقات همچنان مانند یک لیگ نیمه آماتور اداره می‌شود و تنها عنوان لیگ حرفه‌ای را یدک می‌کشد!
شاید مدیران فدراسیون فوتبال در برهه کنونی برای دفاع از عملکرد خود منکر این مطلب شوند، اما شواهد و مستندات نشان می‌دهد لیگ برتر ایران نه تنها حرفه‌ای نیست بلکه اصول اولیه یک لیگ آماتور را هم در اختیار ندارد.
برای اثبات این اتفاق می‌توان به وضعیت تنها تیم لیگ برتری شرق کشور در مسابقات لیگ بیست و یکم نگاه کرد، این تیم با لوگوی یک شرکت خصوصی و نام یک شرکت دیگر در مسابقات لیگ برتر حضور دارد. داستان مدیریت آشفته این تیم به قدری قمر در عقرب است که نماینده مشهد در هفته دوم رقابت‌های لیگ حرفه‌ای به دلیل اعتصاب بازیکنانش از حضور در مسابقه صرف نظر می‌کند و در نهایت یک روز پس از این اتفاق مدیران این باشگاه سرمربی تحت قرارداد را بدون اطلاع برکنار می‌کنند تا شاهکار مدیریتی خود را کامل کنند.
از شرق کشور کمی فاصله بگیریم و به جنوب برویم؛ اوضاع آشفته مشابهی را در مسجدسلیمان می‌بینیم. مدیران استان و مدیران باشگاه به دلیل اختلافات عمیق تصمیم می‌گیرند تراکتور به جان زمین چمن بیاندازند تا زمین را به شکل ناباورانه‌ای شخم بزنند تا از این طریق با مدیران مقابل تسویه حساب کنند!
البته که اوضاع این تیم نیز دست کمی از شهرخودرو ندارد؛ آن‌ها پیش از شروع فصل به صورت زوج و فرد سرمربی عوض می‌کردند و حالا پس از اتمام آن سریال تعویض مربی، لیگ برتر را با اتفاقات عجیب و غریب دیگری در حوزه باشگاهی خود به شدت غافلگیر کردند.
اما این پایان اتفاقات عجیب و غریب لیگ برتر ایران نیست؛ در شیراز و مرکز کشور هم یک ساعت قبل از برگزاری دیدار تیم‌های فجر شهید سپاسی، میزبان مسابقه تازه به فکر جوشکاری دیرک دروازه می‌افتد و موتور برق را کشان کشان به داخل چمن می‌برند تا دیرک دروازه را جوشکاری کنند تا شاید ایراد فنی دروازه برطرف شود. در حالی که این اتفاقات باید قبل از شروع لیگ برطرف می‌شد، اما از آنجا که در فوتبال ایران هر اتفاقی وقوعش ممکن است مگر اینکه خلافش ثابت شود، چنین اتفاقاتی در واقعیت رخ می‌دهد!
با تمام این تفاسیر رویکرد سازمان لیگ برتر فوتبال ایران که خود را متولی یک لیگ حرفه‌ای تمام و کمال می‌داند، بسیار جالب است و ادعا دارند با لیگ‌های معتبر منطقه در حال رقابت هستند، اتفاقی که شاید با ظاهرسازی واقعی به نظر بیاید، اما در باطن هیچ نشانه‌ای از حرفه‌ای بودن آن وجود ندارد و صرفاً یک شعار پوچ و توخالی است!
و، اما مساله تأسف‌برانگیزتر این است که به عملکرد این سازمان هیچ نظارتی وجود ندارد و صدای هیچ کسی به نشانه اعتراض به شرایط موجود بلند نمی‌شود؛ انگار این رویداد یک دورهمی خنده‌دار خودمانی است که بدون هیچ نظم سازمانی تحت هر شرایطی باید برگزار شود.
و شگفت‌انگیزتر اینجاست با این شرایط آشفته فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به عنوان متولی و برگزارکننده رسمی مسابقات، در فرایند صدور مجوز حرفه‌ای تمامی این ضعف‌ها و نواقص آشکار را با سندسازی و ظاهرسازی پنهان می‌کنند تا فوتبال ایران به کنفدراسیون فوتبال آسیا و نهاد‌های بین‌المللی حرفه‌ای و برابر اصول و ضوابط استاندارد معرفی شوند، در حالی که چهره واقعی در پشت پرده شکل دیگری است که هواداران فوتبال ایران به خوبی آن را از نزدیک لمس کرده‌اند و می‌دانند این لیگ نه تنها حرفه‌ای نیست بلکه حتی آماتور هم نمی‌توان آن را توصیف کرد.
