به گزارش آوای استقلال، الکس فرگوسن، سرمربی تیم منچستریونایتد در کتابی که به قلم خودش و پس از دوران بازنشستگی چاپ کرد جمله معروفی دارد که می‌گوید: “در اولین مسابقه‌ای که سرمربیگری می کردم، دعا کردم و از خدا خواستم که برنده باشیم، اما پیروز نشدیم، آنجا بود که فهمیدم تیم مقابل هم خدا دارد و پس از آن یاد گرفتم که باید تمام تلاشم را برای موفقیت انجام دهم”.
در دنیای امروز بر کسی پوشیده نیست که در دنیای فوتبال موفقیت‌ها جز با تلاش و سخت کوشی، کشف استعدادهای انسانی، تمرکز، اقتصاد توسعه یافته، تجهیز زیرساخت های سخت افزاری، نرم افزاری و…رقم نمی‌خورد و اساسا نتیجه تقابل‌ها، برآیندی از این موارد بوده و نمی‌توان شکست‌ها و پیروزی‌ها را به موارد دیگری معطوف کرد.
از منچستریونایتد و الکس فرگوسن فاصله می‌گیریم و به فدراسیون فوتبال ایران و جملات شهاب‌الدین عزیزی خادم باز می‌گردیم، او طی مدت کوتاهی که به عنوان رییس فدراسیون انتخاب شده جملات مختلفی را بر زبان آورده که حواشی مختلفی را ایجاد کرده است:
– «ما دست حمایت، هدایت و رحمت الهی را در این پیروزی مشاهده کردیم و امیدواریم که این پیروزها پاینده و مستمر باشد و ما شایسته این موهبت و لطف خدا باشیم.»
– «در کنار تدبیر و برنامه ریزی راهبردی و تلاش و تمرین … به طور جد بر عنصر توکل به خدا و الطاف خفیه الهی تاکید داشته و خواهیم داشت.»
عزیزی‌خادم بعد از پیروزی تیم‌ملی برابر سوریه هم آن پیروزی را حاصل «دعای خوبان عالم» در حق تیم ملی دانسته بود.
به تازگی در یک برنامه تلویزیونی مجری می پرسد: شما در صحبت هایتان می گویید کمک کردند، خیلی تیم موفق شد، خوبان عالم، الطاف خفیه الهی و… طرح این مسائل حواشی مختلفی را برای شما ایجاد کرده است، می‌گویند فدراسیون فوتبال جادوگر دارد، افرادی را با خود به این سو و آن سو و به مسابقات می‌برید تا تیم پیروز از میدان مسابقه خارج شوید! در این رابطه توضیح دهید.
عزیزی خادم می‌گوید: «من نشنیده ام، ما شکرگزار خداوند عالم هستیم، آنچه امروز به عنوان موفقیت می بینیم لطف الهی است، مسئله بعد اینکه تمام مخلوقات هستی وابسته به کمک حضرت حق هستیم، کما اینکه شما بگویید دعای خیر، دعای عزیزان و کمک بگیرید، اینکه منعی ندارد؟ هر کسی بتواند به فوتبال ایران کمک کند و تاثیرگذار باشد، نفسش، قدمش و دعایش، شما دعا کنید، همه دعا کنیم، حتما دست خود را در همین حوزه دراز می کنیم که همه کمک کنند و دعای خیز ۸۰ میلیون ایرانی را همیشه می گوییم و از آن ها می خواهیم که برای تیم ملی دعا کنند و این بحث اعتقادی و توسعه ای ماست و این مسائل بی پایه و اساسی نه شان فدراسیون فوتبال و نه شان نگاه توسعه‌ای فوتبال است که ما بخواهیم به آن بپردازیم!… فدراسیون فوتبال نگاه اعتقادی خود را دارد اما نگاه و برنامه هایش توسعه ای است و روندی که در این حوزه دارد و می خواهند با طرح مسائل بی پایه و اساس فوتبال را تخطئه کنند».
عزیزی خادم در بخش دیگری از صحبت هایش در این برنامه تلویزیونی می‌گوید: امروز فدراسیون فوتبال، فدراسیون هفت سال پیش نیست و من کمترین نقش را داشته‌ام و همه چیز به لطف الهی و دعای مقربین درگاهش بوده است.»
طی چند ماه گذشته و با حضور رییس جدید فدراسیون فوتبال اتفاقات زیادی در فوتبال افتاده و مشکلات لاینحل زیادی حادث شده است. اما پرسش این است که اینکه چه کسی در میدان مسابقه پیروز می‌شود؟ کسی که بیشتر تلاش کرده، از امکانات مدرن و توسعه یافته در دنیا فوتبال بهره مند بوده، ممارست به خرج داده و هر آنچه در توان داشته به کار گرفته است یا آن‌که بیشتر دعا می‌کند؟
واقعیت این است که شکست بخش جدای ناشدنی از یک مسابقه است. زمانی که تیم ملی شکست بخورد چه کسی مقصر خواهد بود؟ آیا همان‌گونه که پیروزی‌ها از سوی رییس فدراسیون فوتبال حاصل دعای خوبان و مقربین درگاه الهی و حاصل الطاف خفیه الهی عنوان می شود، شکست ها نیز به پای دعا نکردن خوبان عالم و مقربین درگاه الهی و نبود الطاف خفیه الهی نوشته خواهد شد؟
آیا تیم ملی با دعای خوبان عالم برای فدراسیون فوتبال و تیم ملی فوتبال ایران می تواند بر تیم های بزرگی همچون برزیل، انگلستان، ایتالیا، بلژیک و سایر تیم‌های قدرتمند دنیا به صورت مستمر و نه موردی و اتفاقی پیروز شود؟
شکست تیم ملی فوتسال ایران که مقابل قرقیزستان در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی لیتوانی به چه علت بود؟ آیا کم کاری از سوی خوبان عالم صورت گرفته بود؟ درحالی که تیم ملی فوتسال ایران با همین کادر فنی در دوره قبلی جام جهانی که فدراسیون عزیزی خادم روی کار نیامده بود به مقام سوم جهان دست یافت و بر تیم بزرگی همچون برزیل غلبه کرد!
چرا با دعای خوبان عالم مشکل حضور تماشاگران در ورزشگاه های کشور پس از حدود هشت ماه از ریاست عزیزی خادم و درحالی که تمامی کشورها شاهد بازگشت تماشاچیان به ورزشگاه ها هستند حل نشده است و تیم ملی فوتبال ایران نتوانست حتی در دیدار مقابل کره جنوبی علی رغم وعده قبلی از حمایت ۷۰۰۰ هزار نفری تماشاگران خود بهره مند شود؟
چرا حتی بیست و یکمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی که تمامی دورکاری ها در کشور لغو شده است و شاهد بازگشت شرایط عادی زندگی هستیم قرار است بدون حضور تماشاگران برگزار شود؟ آن هم در ورزشگاه هایی که از فضای روباز و بسیار بزرگ برخوردار هستند و صرفا قرار است یک سوم ظرفیت ورزشگاه با حضور تماشاگران همراه شود!
چرا با دعای خوبان عالم مشکل VAR در دیدار تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره جنوبی حل نشد تا شاهد از دست رفتن یک پنالتی از سوی مدافع کره ای روی مهدی طارمی نباشیم و با کسب ۳ امتیاز از میدان مسابقه خارج نشویم؟
این خوبان عالم و مقربین درگاه الهی چه افرادی هستند که عزیزی خادم مدام از آن ها صحبت به میدان می‌آورد و تمرکز خود را روی فوتبال ایران قرار داده‌اند؟
آیا در برهه زمانی کنونی که شخص عزیزی خادم بر پیروزی های تیم ملی فوتبال ایران مقابل تیم هایی نظیر سوریه، لبنان و امارات به علت دعای خوبان عالم و مقربین درگاه الهی تاکید می‌کند و آن را ناشی از الطفا خفیه الهی می داند، در صورت شکست تیم ملی مقابل تیم های صاحب نام و قدرتمند که به طور حتم سطح بالاتری از فوتبال ملی سوریه و لبنان و امارات ارائه خواهند کرد، این شکست ها به دلیل موثر نبودن دعای خوبان عالم و مقربین درگاه الهی است و خبری از الطاف الهی در شکست ها نیست؟
