به گزارش آوای استقلال،تیم های استقلال و الهلال دیشب به مصاف هم رفتند و تیم عربستانی توانست در این دیدار با پیروزی دو بر صفر مقابل شاگردان فرهاد مجیدی به مرحله بعدی رقابت های لیگ قهرمانان آسیا صعود کند. ترکیب استقلال برای این دیدار به شرح زیر بود:
- سید حسین حسینی، عارف آقاسی، سیاوش یزدانی، محمد حسین مرادمند، وریا غفوری، آرش رضاوند، زبیر نیک‌نفس، جعفر سلمانی، امیر حسین حسین‌زاده، ارسلان مطهری و سبحان خاقانی
ترکیب استقلال برای این بازی با انتظارات و پیش بینی ها تفاوت داشت. فرهاد مجیدی تصمیم گرفته بود به بازیکنان جوانی که در فصل نقل و انتقالاتی جذب کرده بود به صورت فیکس بازی دهد. برای مثال امیر حسین حسین زاده را از ابتدای بازی پشت ارسلان مطهری بازی داد یا جعفر سلمانی را که روز خوبی را هم پشت سر نگذاشته در پست وینگ بک چپ بازی داد، حتی نیمه دوم زمانی که متین کریم زاده وارد زمین شد، بسیاری به این نتیجه رسیدند که شاید اگر از ابتدا کریم زاده به عنوان وینگ بک چپ برای استقلال به میدان می رفت، اوضاع بهتر می شد چرا که جعفر سلمانی نتوانست در فاز دفاعی به خوبی ظاهر شود و در ریتم هجومی تیم هم نقش زیادی نداشت. از لحظه اعلام ترکیب مشخص بود فرهاد مجیدی باید حداقل دو برگه تعویض خود را خرج اصلاح اشتباهاتی که در چیدمان ابتدایی داشته، کند!
استقلال در این بازی از ابتدا آرایش ۱-۲-۴-۳ داشت که در فاز دفاعی به ۱-۴-۵ تغییر می کرد.
همانطور که در مطلب آنالیز قبل از بازی با الهلال گفته بودیم استقلال برای رفتن به مرحله بعد نیاز به یک روز کم اشتباه داشت و بازیکنان این تیم نباید تحت تاثیر فضای آشفته اطراف استقلال قرار می گرفتند. اما این قضیه به هیچ عنوان در بازی این تیم دیده نشد و مدافعان میانی این تیم روز بد و پر اشتباهی را پشت سر گذاشتند. از لیز خوردن های پی در پی که خودش سوالات زیادی را برای ما مطرح می کند که اصلا چرا بازیکنان استقلال در زمینی که به عنوان زمین بی طرف انتخاب کرده اند، باید اینگونه مدام نقش بر زمین شوند تا انتخاب های فرهاد مجیدی استقلال را مستعد اشتباهات زیادی کرد.
خیلی زود سراغ نکته اصلی ترکیب استقلال می‌رویم؛ سه مدافع میانی تیم…
فرهاد مجیدی برای این دیدار چهار مدافع میانی یعنی سیاوش یزدانی محمد دانشگر عارف آغاسی و محمدحسین مرادمند را در اختیار داشت و با توجه به سیستم سه دفاعی تیمش باید یکی از این چهار بازیکن را نیمکت‌نشین می‌کرد. در این بازی محمد دانشگر روی نیمکت نشست و با توجه به سابقه ای که از حسین مرادمند در بازی‌های حساس و مقابل مهاجمان سطح اول سراغ داشتیم حضور او در زمین آن هم در شرایطی که محمد دانشگر روی نیمکت است و عارف آغاسی در زمین حضور دارد اصلا منطقی به نظر نمی رسد. چه از لحاظ فیزیکی، چه فنی و چه از لحاظ تجربه محمد دانشگر مناسب ترین گزینه برای حضور در این دیدار بود. جریان بازی به گونه ای رقم خورده بود که مرادمند در دقایق زیادی از بازی یا با گومیس و یا با موسی مارگا دو مهره هجومی خطرناک الهلال رو به رو می شد. پرش های بلند نامطمئن، توانایی پایین درزدن ضربات سر به دلیل قد نه چندان بلند و جاگیری نامناسب خلاصه ای از بازی محمدحسین مرادمند بود و شاید اگر لج و لجبازی های کادرفنی و محمد دانشگر ادامه دار نبود، استقلال حداقل روی اشتباه خودش گل نمی خورد و شرایط بهتری داشت. همانطور که بارها و بارها گفته ایم وقتی تیمی در شرایط استقلال قرار دارد و گل اول را دریافت می کند نمی تواند دیگر به خوبی روی امور دفاعی تمرکز کند و ممکن است این اتفاق سرمربی تیم را مجبور کند دست به تغییراتی بزند چرا که تیم برنامه‌اش را حول محور این قضیه بنا کرده که نباید گلی را دریافت کند.
استقلال چیزی حدود ۴۰ دقیقه به خوبی مقابل الهلال مقاومت کرد و حتی در این بین موقعیت های خوبی را هم به دست آورد شاید اگر اشتباه مرادمند نبود سرنوشت دیگری انتظار آبی های تهران را می کشید. صرف نظر از استفاده از مرادمند به جای دانشگر که هم باتجربه تر است و هم از لحاظ روحی روانی به درد بازی های حیثیتی می خورد، استراتژی اولیه استقلال برای کنترل بازی منطقی به نظر می رسید.
خلاف پیش‌بینی ها استقلال برای حفظ بازی صرفا عقب نمی نشست و در مقاطعی از بازی ما شاهد این قضیه بودیم که شاگردان فرهاد مجیدی با این فلسفه و نگرش که باید توپ را از دروازه خودی دور نگه داشت تا ضریب اشتباهات پایین بیاید، تیم الهلال را از جلو پرس می‌کردند. اگر دقت کرده باشید زمانی که دروازه بان الهلال به دنبال آغاز بازی بود، پنج بازیکن استقلال تمام گزینه پاس‌های نزدیک دروازه بان را می بستند تا فرایند بازی سازی تیم عربستانی از عقب مختل شود و همین قضیه باعث می‌شد تا توپ کمتر به بازیکنان تهاجمی حریف برسد اما همانطور که گفتیم در چنین لحظاتی تنها یک لغزش کوچک کافی است تا تیم از پا در بیاید.
یکی از باگ های سیستم استقلال برای بازی امشب باز هم همان ناهماهنگی پیستونهای تیم با سه مدافع میانی یعنی همان چیزی که قبل از بازی در مورد آن مفصل بحث کردیم، بود. شاید فکر کنید روی گل دوم الهلال عارف آغاسی مقصر است اما نحوه جاگیری وریا غفوری در این صحنه چندان خالی از اشتباه نیست و شاید اگر وریا عقب‌تر حضور داشت و در این صحنه نقش پوشش دهنده را بازی می کرد، این گل هیچگاه به ثمر نمی رسید.
در فاز هجومی هم اوضاع خیلی برای استقلالی ها خوب پیش نرفت آنها در نیمه اول یکی دو موقعیت نصفه و نیمه را از دست دادند و با توجه به این که سبحان خاقانی و امیرحسین حسین زاده پشت سر ارسلان مطهری حضور داشتند پیش‌بینی می‌شد این دو بازیکن جوان با استفاده از سرعت خود بتوانند ضدحملات خوبی بزنند اما این اتفاق به دلایل مختلفی رخ نداد. در نیمه دوم امین قاسمی‌نژاد سریعا جایگزین سبحان خاقانی شد، این تعویض، تعویضی منطقی به نظر می‌رسید چرا که سبحان خاقانی در نیمه اول به هیچ عنوان در جریان بازی حضور فعالی نداشت و استقلال به مهره‌ای مثل قاسمی‌نژاد نیاز داشت تا زمانی که توپ به خط حمله می رسد برای چند ثانیه توپ را نگه دارد و سپس تصمیم درستی در مورد آن بگیرد البته خود قاسمی نژاد هم با شوت های نه‌چندان خوبش روز بدی داشت.
پس از گل دوم، استقلالی ها به صورت احساسی به دنبال جبران نتیجه بودند و فرهاد مجیدی اکثر مهره‌های هجومی خود نظیر بابک مرادی را راهی میدان کرد اما نکته عجیب تعویض آرمان رمضانی با ارسلان مطهری بود. از زمانی که آرمان رمضانی وارد زمین شد آبی ها باید به دنبال ارسال دقیق توپ های بلند می بودند اما تعداد ارسال های استقلالی ها افزایش نیافت و تقریبا هیچ صحنه ای هم وجود نداشت که آرمان رمضانی در موقعیت سر زنی در محوطه الهلال قرار بگیرد و با توجه به تحرک کم این بازیکن، خط حمله استقلال از وضعیت خوبی برخوردار نشد.
آبی ها در این دیدار از لحاظ مسائل روانی نیز در وضعیت خوبی قرار نداشتند و با توجه به مشکلات مدیریتی پیش بینی همچین نتیجه ای در این دیدار می شد.
استقلال نتوانست در این دیدار به پیروزی برسد و بار دیگر در رویای به دست آوردن ستاره سوم از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا حذف شد تا حالا فرهاد مجیدی به همراه بازیکنان جوانی که در فصل نقل و انتقالات جذب کرده، برای رقابت های لیگ بیست و یکم آماده شوند…
