گل دقیقه ۵۸ اولونگا به استقلال محصول اشتباه طنزآمیز مدافعان استقلال در یارگیری بود.
استقلال تا پایان نیمه اول بازی دوم خود مقابل الدحیل، ۵ گل از این تیم خورده بود و ۴ گل از این ۵ گل را مایکل اولونگا به تنهایی به ثمر رسانده بود. اولونگا روی هوا، روی زمین، از نقطه پنالتی، از دور، از نزدیک به استقلال گل زده بود و همه می دانستند خطرناک ترین بازیکن الدحیل همین اولونگا است.
عقلانی بود استقلالی ها با شروع نیمه دوم بازی، بیش از همه مراقب این بازیکن باشند که در بازی قبل هت تریک کرد و در این بازی هم گل زد. به خصوص روی کرنر و ایستگاهی ها چرا که مایکل اولونگا قدبلندترین و سرزن ترین بازیکن الدحیل هم بود اما در کمال تعجب، دقیقه ۵۸ بازی روی ایستگاهی منجر به گل الدحیل هیچ بازیکنی با مایکل اولونگا یارگیری نفر به نفر نکرده بود!
بلندزن های استقلال که واقعا معلوم نشد در این صحنه کدام بازیکن را بلندتر، سرزن تر و خطرناک تر از مایکل اولونگا تشخیص دادند، احتمالا اولونگا را با وجود زدن ۴ گل طی یک بازی کامل و یک نیمه به رسمیت نشناختند تا این مهاجم پنجمین گل خود به استقلال را بدون هیچ مزاحمتی با ضربه سر راحت و آزادانه به ثمر برساند و بعد از هت تریک در بازی اول، این بار مقابل استقلال بریس کند.
امیدواریم فرهاد مجیدی و فراز کمالوند از مدافعان استقلال بپرسند در این صحنه منجر به گل دوم الدحیل مهار کدام بازیکن را واجب تر از یارگیری با مایکل اولونگا ترجیح دادند که او تا این حد حوالی محوطه ۶ قدم استقلال آزاد بود که راحت پرید و راحت تر سر زد و بریس کرد؟
