استقلال سال‌هاست قربانی تفکرات جاهلانه‌ای شده که عواقبش بر باد رفتن آبرو و اعتباری است که به نام ایران ثبت شده است. همین که مهدی تاج آگاهانه می‌گوید حرف و سخنی درباره ماجرا و پروسه مجوز حرفه‌ای نزنید تا مدرک و سندی دست فیفا نیفتد، یعنی خودش خوب می‌داند کمیته صدور مجوز حرفه‌ای چه بلایی سر استقلال آوردند و چه جعل‌هایی صورت گرفت که پرسپولیس مجوز بگیرد، آن‌هم با امضای جعفر سمیعی که مدیرعامل سابق پرسپولیس بود و آصفی که خیر سرمان سال‌ها در هیئت مدیره استقلال بود، اما حالا به خاطر نزدیکی تفکراتش با جعفر سمیعی و سایر آقایان در کمیته صدور مجوز حرفه‌ای، به رای سمیعی رای می‌دهد؛ به حذف استقلال، به حضور پرسپولیس!
سال‌هاست کلنگ پروژه نابودی استقلال زمین خورده، از همان وقت که سلطانی‌فر رفیق گرمابه گلستان هفت‌تیرکش خودش را بر صندلی مدیریت استقلال نشاند، از همان موقع که آدم‌های کوتوله و پوپولیست مدیریت استقلال را تجربه کردند، از همان وقت که مربیان خوبش را فراری می‌دادند! بله، سال‌هاست برای خواباندن مچ استقلال آستین بالا زده‌اند که حالا حال و روز استقلال شده است اینکه می‌بینید، تیمی بی‌آزار و یکنواخت که حتی در برابر ملوان که در روزهای خوب خودش هم نیست، حرفی برای گفتن ندارد و نایی برای ارائه یک بازی در سطح لیگ یک هم در ساق پای بازیکنانش نیست.
تساوی‌های مکرر این فصل استقلال نتیجه تغییرات و ضعف کادر فنی و مدیریت و بازیکنان همین فصل نیست. استقلال سال‌هاست زمین خورده و به زور هوادارانش و به عشق آن‌ها خودش را حفظ کرده وگرنه همان وقت که بعد از بیست و هفت هفته صدرنشینی با یک گل آفسایدِ تعمدی پذیرفته‌شده، قهرمانی را از دست استقلال بیرون کشیدند، تیر خلاص را خورده بود و آمادگی جان دادن داشت یا شاید قبل‌تر از آن وقتی جام قهرمانی را در میان اشک و اندوه بالای سر برد و لذت قهرمانی‌اش با خبر خداحافظیِ (که نمی‌دانیم اجبار بود یا تقدیر، انتخاب بود یا فشار) مربی محبوبش، در هم آمیخت و زهرتر از زهر شد!
استقلال امروز با ملوان مساوی نکرد. اینکه یک شیر، شکار قو شود در شرایطی که باید سه امتیازها را یکی‌یکی جمع کند و به حساب خودش بریزد، به ملوان نوزده امتیازی هم امتیاز می‌دهد و بازیکنانش شرمنده این نیستند که پایین‌تر از ملوان و نُه تیم دیگر ایستاده‌اند. حاصل ضعف و اشتباهات امسال نیست. استقلال ما را سال‌هاست زمین‌گیر کرده‌اند، اما چون خدا نمی‌خواهد و نمی‌گذارد، هنوز هست و نفس می‌کشد، ولو به شماره، ولو نفس‌نفس‌زنان…
شاید حالا دیگر فقط هواداران باید بیایند پای کار و با قدرت تمام، متحد و منسجم چنان از تیم محبوبشان حمایت کنند که آن‌هایی که نقشه نابودی این تیم را دست به دست می‌چرخانند، به پستو و غار خودشان بازگردند. شاید مدیران هلدینگ که در صدد تکمیل پروژه نابودی استقلال هستند و به گفته دادکان، می‌خواستند به شرط نابودی گذشته غرورآفرین این تیم، مدیرعاملی را به او هبه کنند، هم وادار به عقب‌نشینی از مواضع خصمانه خود شوند…
جز هواداران، کسی نمی‌تواند به داد استقلال برسد!
