به گزارش آوای استقلال،روز گذشته مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال اعلام کرد که باشگاهها تنها تا روز دوشنبه فرصت دارند برای در اختیار گرفتن تبلیغات محیطی، ضمانتنامه بانکی ارائه کنند.
شریفی در صحبت‌هایش تاکید کرد: “از آنجایی که وظیفه فدراسیون، صیانت از فوتبال کشور است و باشگاهها بخش بزرگی از فوتبال هستند، فدراسیون تصمیم گرفته با وجود عدم ارائه تضمین بانکی، اجرای تبلیغات محیطی را برای یک بازی به باشگاهها بسپارد.تا روز دوشنبه (یکم آذرماه) باید تضمین بانکی از سوی باشگاهها ارائه شود، در غیر این صورت روال سابق ادامه پیدا خواهد کرد.”
از سوی دیگر صادق درودگر نیز در گفت‌و‌گویی اعلام کرد: “به استقلال و پرسپولیس نامه داده‌ایم که تا دوشنبه فرصت دارند تضامین بانکی خود را ارائه دهند. کاری هم نداریم پرسپولیس با کارگزار خود قرارداد بسته یا نه. ما تا دوشنبه فرصت داده‌ایم.”
با این اظهارات یک سوال مهم در اذهان به وجود می‌آید، آیا سازمان لیگ که اصرار بر ارائه ضمانتنامه بانکی از طرف کارگزار باشگاهها دارد، در سال‌های گذشته این کار را انجام داده که حالا از باشگاهها چنین درخواستی دارد؟ دلیل اصرار آنها بر این موضوع از چه نظر است و چرا در روند اداری و مدیریتی باشگاه ها دخالت می کنند؟ آیا در فوتبال حرفه ای دنیا نیز چنین اصرار و تاکیدی دیده می شود یا ریشه ماجرا را باید در جاهای دیگر جستجو کرد؟ اینها سوال های قابل تاملی در فهم بسیاری از ابهامات است.
اتفاقی که طی سال‌های گذشته رخ نداده و خودِ سازمان لیگ آن را رعایت نکرده یا اگر هم کرده، بی نتیجه بوده که اکنون منجر به برخی پرونده های حقوقی شده است. چه اتفاقی افتاده که اکنون برای فدراسیون و سازمان لیگ، این موضوع تبدیل به یک قانون شده است. حتی باشگاه‌های ناراضی در ۲-۳ هفته اخیر بارها به نوع اجرای تبلیغات محیطی توسط سازمان لیگ معترض شدند و برخی ادعا کردند روشنگری در این خصوص صورت نگرفته اما اکنون همین سازمان خواستار ارائه ضمانتنامه بانکی شده است.
اینکه فدراسیون و سازمان لیگ باشگاهها را تحت فشار گذاشته و ضرب‌العجل چند روزه برای ضمانت نامه بانکی تعیین کنند، نکته ای شائبه برانگیز است که چگونه این تناقضات را باید حل کرد. در پس این ماجرا و اصرار چه چیزی نهفته است؟ باید به این پرسش ها و ابعاد پنهان آن بیشتر فکر کرد.
