پاس و حالا استقلال؛ تاریخ درحال تکرار است

به گزارش آوای استقلال، اگر در جریان بودند و تا امروز در انتخاب مربی جدید ناکام هستند که نشانگر مدیریت ضعیف باشگاه است و اگر هم که اساساً نمی‌دانستند که فرهاد بعد از قهرمانی از استقلال جدا می‌شود که وای به حال این مدیریت.
مشابه این وضعیت، پس از قهرمانی پاس با آجورلو هم وجود داشت؛ باشگاه پاس از مذاکره با مربیان ترکیه‌ای مثل گونش، فاتح تریم و مصطفی دنیزلی خبر می‌داد اما روز معارفه مربی، آجورلو دست در دست مجید جلالی وارد سالن کنفرانس شد. مدیرعامل پاس در پاسخ به این پرسش که قرار بود یک مربی بزرگ هدایت پاس را بعد از قهرمانی برعهده بگیرد، با حالتی عجیب مجید جلالی را نشان داد و گفت: «آقای جلالی مربی بزرگی هستند!»
حالا در استقلال هم بحران انتخاب مربی تکرار شده است؛ اینکه چرا مدیران استقلال برای مجیدی آلترناتیو مناسبی نداشتند یک موضوع است و مدیریت بحران فعلی موضوعی دیگر. مدیران استقلال این روزها سراغ مربیانی رفته‌اند که الزاماً رگه‌ای از استقلال در کارنامه‌شان دیده شود. این همه کوشش برای انتخاب «مربی استقلالی» از اساس قابل درک نیست.
تنها در فوتبال ایران برای انتخاب مربی استقلال و پرسپولیس، سابقه بازی در این تیم‌ها مهم و کلیدی تلقی می‌شود؛ احتمالاً به همین دلیل، استقلالی‌ها بعد از منتفی شدن نکونام، سراغ رضا عنایتی رفتند، بی‌آنکه تجزیه و تحلیلی درباره سبک و سیاق بازی تیم جدید و فلسفه کاری مربی آینده داشته باشند؛ چون رضا عنایتی اصلاً شبیه نکونام نیست و نکونام هم شباهتی به مجیدی ندارد!
در فوتبال روز دنیا، چنین متر و معیارهایی به ندرت دیده می‌شود. مربیان بزرگ فعلی، از یورگن کلوپ تا گواردیولا، توخل و خیلی‌های دیگر، هدایت تیم‌های بزرگ دنیا را برعهده دارند، بی‌آنکه حتی یک روز پیراهن آن تیم را پوشیده و برای این تیم به میدان رفته باشند. انتخاب مربی برای استقلال نه آنقدر سخت است که نیاز به این همه زمان داشته باشد و نه آنقدر پیچیده که ابتدا باید گزینه‌های استقلالی یکی، یکی به میز مذاکره بیایند و بعد از سوی فضای مجازی دست رد به آنها زده شود.
اگر مدیران استقلال بدانند که فصل جدید از تیم‌شان چه می‌خواهند و قرار است چه فوتبالی از استقلال ببینیم، در کمتر از ۲۴ ساعت می‌شود مربی خوب و واجد شرایطی پیدا کرد و هدایت تیم را به او سپرد. به نظر می‌رسد مدیریت استقلال نه به آینده خودش در این تیم خیلی مطمئن است و نه می‌داند که استقلال در فصل جدید با حضور تماشاگران، چه مدل از فوتبال باید ارائه کند. آیا می‌شود با هر سبک و شیوه‌ای جلوی هوادار بازی کرد و صرفاً کسب نتیجه کافی است؟ یا در استقلال، سوای نتیجه، کیفیت فنی بالا و فوتبال زیبا هم بخش مهمی از خواسته هواداران است؟