حدادی روز یکشنبه در بخشی از صحبت‌هایش با خبرنگاران گفته است: «ما کمترین پرونده در فیفا را داریم». این جمله بیشتر شبیه به یک توجیه است تا دستاورد. مدیریت باشگاه پرسپولیس باید پاسخ دهد: آیا کم بودن پرونده‌های فیفا، مجوزی برای ریخت‌وپاش‌های مالی بی‌پایان است؟ مگر نه اینکه یک باشگاه حرفه‌ای باید تراز هزینه و درآمد خود را تنظیم کند؟ چرا پرسپولیس، با وجود مالکیت چندین بانک بزرگ کشور، همچنان به دنبال دریافت کمک از دولت است؟
کنسرسیوم بانکی و فشار بر مردم
بر اساس اعلام رسمی، بخش عمده‌ای از سهام پرسپولیس به کنسرسیوم بانکی واگذار شده است. یعنی عملاً بزرگ‌ترین بانک‌های کشور مالک پرسپولیس شده‌اند. اما نکته تلخ اینجاست: بانک‌ها هزینه‌های باشگاه را از جیب مردم جبران می‌کنند. کارمزدهای بالا، تراکنش‌های اجباری و فشار اقتصادی مستقیم به مشتریان بانکی، تبدیل شده به منبع درآمدی برای باشگاهی که هزینه‌هایش پایانی ندارد.
در فرهنگ عامه می‌گویند: «مگه فلانی به بانک وصله؟» حالا وضعیت پرسپولیس دقیقاً همین است؛ با این تفاوت که نه یک بانک، بلکه چندین بانک بزرگ کشور به این باشگاه وصله‌اند. با این حال مدیران پرسپولیس باز هم به جای پاسخ‌گویی، با وقاحت می‌پرسند: «خصوصی‌سازی چه کمکی به ما کرده؟» مگر قرار است خصوصی‌سازی به شما کمک کند؟ خصوصی‌سازی یعنی اتکا به توان مالی و مدیریتی خودتان، نه اینکه مالکیت بانک‌ها را داشته باشید و همچنان منتظر کمک‌های دولتی باشید تازه اگر از کنار این موضوع که بانک‌های مالک سرخ‌ها اکثرا دولتی هستند (صادرات، ملت..)بگیریم!
ادعای «کمترین پرونده در فیفا» هم دردی را دوا نمی‌کند. هواداران فوتبال می‌دانند که پرسپولیس سال‌ها با بدهی‌های انباشته، قراردادهای پرهزینه و بازیکن‌سازی صفر، فقط مصرف‌کننده منابع عمومی بوده است. اینکه حالا بر فرض محال پرونده‌هایش فیفا کمتر باشد ، نمی‌تواند چهره‌ی یک مدیریت ناکارآمد را تطهیر کند.
باشگاهی که باید روی پای خود بایستد، امروز در قید بانک‌ها و دولت است. نه برنامه‌ای برای درآمدزایی پایدار دارد و نه توان کنترل هزینه‌ها را.
بدتر آنکه بانک‌ها برای جبران هزینه‌های پرسپولیس، تراکنش‌ها و کارمزدها را بالا برده‌اند. در شرایطی که مردم زیر بار تورم کمر خم کرده‌اند، پرسپولیس تبدیل شده به ابزاری برای خالی کردن جیب مردم بعد تازه آقایان توقع دارند دولت و بخش خصوصی سازی و… هم به آنها کمک کنند! مدیران پرسپولیس به جای تلاش برای درآمدزایی و خودکفایی و شفاف‌سازی درباره درآمدها و هزینه‌ها، مدام طلبکار هستند. گویی همه باید به آنها کمک کنند؛ از بانک‌ها گرفته تا تک تک مردم و دولت و…
خریدهای پرهزینه و ریخت‌وپاش‌های مالی در پرسپولیس هیچ تناسبی با درآمد واقعی باشگاه ندارد. این شیوه مدیریت، فقط بدهی روی بدهی می‌گذارد و نهایتاً دودش به چشم مردم و هواداران می‌رود ولی در نهایت تعجب مدیران تیم به این می‌بالند که کمترین بدهی را دارند صبر کنید پایان فصل برسد آن‌وقت جوجه ها را بشمارید!
پرسپولیس امروز نمونه‌ی عینی یک مدیریت مصرفی و بی‌برنامه است؛ باشگاهی که با وجود داشتن بزرگ‌ترین بانک‌های کشور در پشتش، همچنان طلبکارانه رفتار می‌کند و بار هزینه‌هایش را بر دوش مردم می‌اندازد. خصوصی‌سازی برای پرسپولیس معنایی جز گرفتن امتیازات و توقع کمک‌های بیشتر نداشته است.
این رفتار فقط توهین و خیانت به مردم کشوری است که هر روز با فشار اقتصادی شدید دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
