ما پیشکسوتان ارزنده‌ای را از دست داده‌ایم که جای خالی‌شان هرگز پر نخواهد شد. عزیزانی چون ناصر حجازی، منصور پورحیدری، غلامحسین مظلومی و رضا احدی که رفتنشان برای ما غیرقابل باور بود و نتوانستیم برای ماندنشان کاری کنیم. آیا داغ رفتنشان هرگز خاموش می‌شود؟ با قاطعیت می‌گوییم: خیر. پیشکسوتان، گنجینه‌های گرانبهایی هستند که باید تا نفس می‌کشند قدرشان را بدانیم.
سال‌ها باشگاه استقلال در اختیار کسانی بود که اعتبار باشگاه را از بین بردند. اما امروز دلمان خوش است که این باشگاه و تیم محبوب‌مان در اختیار استقلالی‌های خوش‌سابقه‌ای چون فریده شجاعی، علی نظری جویباری، بهرام امیری و ایمان عالمی قرار دارد. نگذارید اعتمادی که به شما داریم از بین برود. اجازه ندهید باورهایمان خراب شود.
آقای جویباری، جناب امیری و آقا ایمان عالمی، شما که با مدیریت بیگانه نیستید، چرا دوستان قدیمی را از خود می‌رانید؟ آن یار غار استقلال که با شما تماس می‌گیرد، نه تنها دلسوز پیشکسوتان بلکه غمخوار شما نیز هست.
لطفاً به خودتان بیایید. ما مدیران بی‌کفایت بسیاری را دیده‌ایم که از پیشکسوتان سوءاستفاده کرده‌اند. عکس یادگاری گرفته و وعده داده‌اند، اما همه چیز به فراموشی سپرده شده است. این رفتار مدیران بی‌کفایت است، نه آدم‌های کاربلد و دلسوز.
به داد اکبر کارگرجم برسید، تا فرصت هست. او و دیگر پیشکسوتان باشگاه نیازمند حمایت معنوی و مالی هستند. میلیاردها تومان صرف بازیکنانی می‌شود که شایستگی‌اش را ندارند. چرا بخشی از این هزینه‌ها صرف پیشکسوتانی نشود که استقلال امروز، اعتبارش را مدیون آنهاست؟
افرادی مستقل و امین را به‌عنوان نماینده رسیدگی به امور پیشکسوتان انتخاب کنید. این عزیزان را با حضور در تمرینات، بازی‌های خانگی، یا حتی یک شاخه گل و یک جعبه شیرینی در روز تولدشان تکریم کنید. این اقدامات کوچک، معرفت و اخلاق حرفه‌ای شما را نشان خواهد داد.
