در چارچوب هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا، پسرانِ آبی پایتخت توانستند در دومین دیدار خود طلسم ۵۰ ساله را بشکنند و با گلباران عراقی‌ها شب بی‌نظیری را برای هوادارانشان بسازند.
🔹 آرایش تیمی
هر دو تیم با آرایش پایه ۱-۳-۲-۴ وارد میدان شدند اما شیوه عملکرد دو سرمربی تفاوت داشت.
ایلیچ همه چیز را برای ارائه یک بازی بسته و درگیرانه مهیا کرده بود و با تشکیل خطوط دفاعی ۵ نفره تمام فضاها را بسته بود.
آن‌ها به خوبی اسماعیلی، قایدی و دیاباته را مهار کرده بودند اما برگ برنده فرهاد در این دیدار، آرش رضاوند بود.
اخراج زودهنگام بازیکن الشرطه در روند بازی تاثیر گذار بود اما بارها در فوتبال دیده ایم که تیم های ده نفره به مراتب خطرناک تر ظاهر می‌شوند.
این اخراج باعث شد میزان دوندگی بازیکنان الشرطه دو برابر شود.
اما نقطه عطف این بازی فریادهای فرهاد در اواخر نیمه اول بود.
او بر سر بازیکنانش فریاد زد که پشت دفاع حریف را نشانه بروند و حالا صحنه گل اول را مرور کنید:
آرش در نبرد میانه میدان پیروز می‌شود و یک پاس امن برای فرشید ارسال می‌کند و درست در همین لحظه فرمان سرمربی اجرا می شود:
” پاس فرشید پشت مدافعان عراقی به مقصد قایدی.”
باید اعتراف کرد پاس نیمارِ آسیا در کلاسی فراتر از آسیا بود و نادری قدر این فرصت را دانست.
گل‌های دوم و سوم نیز با همین روش به ثمر رسید و این یعنی آنالیز دقیق کادر فنی استقلال.
ساختار دفاعی استقلال نیز در این بازی سر و شکل بهتری گرفته بود و همچنین در نیمه دوم پرس aggressive در دستور کار بازیکنان استقلال گرفته بود.
🔸 اما آخرین نکته:
نادری، فرشید، دیاباته و حالا رضاوند..
فرهاد با معجزه acl ستاره هایش را احیا کرده است؟!
🔹 کلام پایانی
غُرّش ۸ گله آبی‌ها لرزه به اندام قطری‌ها انداخته است.
الدوحیل زیرساخت های مناسب تری دارد و یکی از متمول ترین تیم‌های غرب آسیا است اما پسرانِ این قبیله برای پیروزی در میدان نبرد حاضر خواهند شد.
