یکی از تغییرات مهمی که فرهاد مجیدی در ترکیب اولیه تیمش نسبت به بازی نخست ایجاد کرد، حضور آرش رضاوند در کنار مسعود ریگی بود. ریگی، رضاوند و اسماعیلی در بازی برابر الشرطه ۳ بازیکن محوری استقلال در خط میانی بودند که به خوبی در کنار هم توانستند نبض بازی را در میانه میدان از اختیار تیم عراقی خارج کرده و ابتکار عمل را در دست بگیرند.
آرش رضاوند که بیشتر او را در کارهای دفاعی دیدیم و یکی از بهترین هافبک‌های درگیر و توپ گیر در فوتبال ایران محسوب می‌شود، مقابل الشرطه نه تنها به وظایف اولیه‌اش که دوئل با هافبک‌های تیم مقابل بر سر تصاحب توپ بود به خوبی عمل کرد، بلکه با چند پاس طلایی نشان داد که می‌توان روی بازی سازی او هم حساب کرد.
اوج خلاقیت رضاوند را در دقیقه ۵۵ دیدیم که وی با پاس طلایی خود فرشید اسماعیلی را در موقعیت گلزنی قرار داد. این نوع پاس‌های رضاوند که یکی از آنها منجر به گل شد، یاد مجتبی جباری که یکی از خلاق‌ترین هافبک‌های تاریخ فوتبال ایران است را زنده کرد.
رضاوند در بازی مقابل الشرطه ۴ بار روی زمین و یک‌بار روی هوا بر سر تصاحب توپ با بازیکنان تیم مقابل دوئل داشت که در هر ۵ مورد موفق بود. وی همچنین ۴ بار نیز با تکل از حریف توپ‌گیری کرد و ۳ پاس کلیدی هم به همبازیانش داد که یکی از آنها منجر به گل شد. رضاوند یک‌بار در موقعیت گلزنی قرار گرفت که ضربه او دیرک دروازه الشرطه را لرزاند.
