در جریان این مسابقه، خسرو حیدری از داور تذکر گرفت؛ اتفاقی که در شرایط عادی شاید چندان مهم تلقی نشود، اما با توجه به شرایط ویژه استقلال و حساسیت موضوع مدیریت هیجان در کنار زمین، اهمیت آن قابل چشمپوشی نیست.
در این مسابقه، استقلال با نبود دروازهبان اصلی خود وارد میدان شد و عملکرد آدان در بازیهای ابتدایی فصل، باعث ایجاد نوعی بیاعتمادی روانی در میان خط دفاعی شده بود. این موضوع خود به اندازه کافی فشار ذهنی روی ساختار تیمی ایجاد کرده و همین نیاز به آرامش و ثبات روانی کادر فنی را دوچندان میکرد. در چنین فضایی، کوچکترین رفتار هیجانی میتواند بر تنشهای پنهان در تیم دامن بزند.
خسرو حیدری به عنوان یکی از اعضای اصلی کادر، باید نقش نیروهای حفظکنندهی آرامش در کنار زمین را ایفا کند. کادر فنی استقلال در این فصل بیش از هر زمان دیگری نیاز دارد با آرامش، کنترل، و رفتار سنجیده تصمیمهای خود را هدایت کند. ساپینتو در این مدت نشان داده که تلاش کرده بر هیجاناتش مسلط باشد و تا امروز توانسته حداقل در اغلب بازیها، تصمیمات و رفتار خود را منطقیتر از فصل گذشته مدیریت کند. اما این کنترل شکننده است و اگر اطرافیان او در کنار زمین، رفتار احساسی و واکنشی داشته باشند، میتوانند ناخودآگاه همان هیجان کنترلشده را تحریک کنند و باعث بازگشت ساپینتو به الگوی هیجانی سابق شوند.
از طرفی نباید فراموش کرد ساپینتو به صورت مشروط بخشیده شده و این یعنی همچنان تحت مراقبت و حساسیت قرار دارد. با شناختی که از فضای حاکم بر فوتبال ایران و نگاه رنگی موجود در تصمیمگیریها وجود دارد، طبیعی است که کوچکترین رفتار یا حاشیه میتواند بهانهای برای فعالسازی دوباره محرومیت او باشد. استقلال نباید فراموش کند فوتبال ایران ساختاری ندارد که استانداردها در آن همیشه با عدالت برابر اعمال شود. برعکس، تجربه ثابت کرده نگاه رنگی و جهتدار در بسیاری از تصمیمات جاری بوده و سیستم در لحظهای که برایش لازم باشد، از ابزار انضباطی برای تغییر تعادل استفاده میکند.
با این واقعیت، حفظ آرامش کادر فنی استقلال دیگر فقط یک توصیه رفتاری نیست؛ بلکه یک راهبرد بقاست. استقلال اگر میخواهد روند مسابقات را بدون تنشهای مدیریتی و انضباطی ادامه دهد، باید کنار زمین یک تیم کنترلشده، متمرکز و با رفتار حرفهای داشته باشد. این وظیفه فقط بر دوش سرمربی نیست. دستیاران او، به ویژه نفراتی چون وریا غفوری و خسرو حیدری که سابقه، اعتبار و نفوذ رفتاری در کنار زمین دارند، باید به عنوان فیلتر کنترل و آرامش عمل کنند نه عامل تشدید درگیری یا تحریک لحظهای.
اگر استقلال بتواند در کنار بهبود ساختار فنی و ترمیم اعتماد دفاعی، این بخش از مدیریت روانی را نیز تقویت کند، از دام بازیهای فرعی و حاشیهای عبور خواهد کرد. در غیر این صورت، ضعف رفتاری میتواند آرام آرام مسیر تکنیکی تیم را هم تخریب کند. اکنون زمان آن است که استقلال به موازات اصلاح فنی، در کنار زمین نیز حرفهایتر رفتار کند. اعضای کادر فنی باید بدانند گاهی یک واکنش کمتر، ارزشمندتر از صد فریاد بیحاصل و در زمان و مکان غلط است.





