به گزارش آوای استقلال، از یاد نمیبریم که پرسپولیس در سالهای اخیر با وجود کمبودهایی که داشت و حتی از نقل و انتقالات نیز محروم بود، نتایج قابل توجهی را با دایره محدودی از بازیکنان خلق کرد. علاوه بر حضور مربیان اثرگذار، بازیکنان کلیدی در این مسیر اثر بسیار گذاشتند. سالها پیش نیز امیر قلعهنویی در سپاهان همین فرایند را رقم زد. این مربی دایره ۱۵ نفره از بازیکنان شاخص را تشکیل داد و از خریدهای اضافه خودداری کرد که این دکترین نیز پاسخگو بود.
حالا نیز ممکن است در نیم فصل دوم در استقلال همین اتفاق رخ دهد و خریدهای کیفی سرپوش بگذارند روی خروج ۷ بازیکن که در نیم فصل جدا شدهاند.
برخی پیشبینی میکنند که صالح حردانی قابلیت تبدیل شدن به یک فوق بازیکن را در استقلال دارد. البته این یک پیشبینی است. درباره عزیزبک آمانوف نیز همین تحلیلها را میشنویم. این ازبک قرار است در پست هافبک میانی به کار گرفته شود؛ درست جایی که حسینزاده حضور دارد. در واقع مجیدی برای یکی از کلیدیترین پستهای خود بازیکنی را جذب کرده که قابلیت حضور در ترکیب اصلی و حتی نیمکتنشینی حسینزاده را داشته باشد. اینکه در فرایند انتخاب ترکیب چنین شود نیز خود مسألهای است که طی زمان پاسخش را خواهد داد اما به نظر میرسد مجیدی و دیگر سیاستگذاران نقل و انتقالاتی باشگاه استقلال بیشتر در پی خریدهای کیفی و آزاد کردن بازیکنانی بودند که فقط برایشان لیست پر میکردند؛ در حقیقت روی خوشبینانه ماجرا این است که به خروج ۷ بازیکن توجهی نشود و ارزش ماندهها و ورودیها بیش از خروجیها تلقی شود.
حردانی و آمانوف کفه ترازو را سنگین میکنند؟
بدون شک تعدد بازیکنان نمیتواند موفقیت یک تیم را تضمین کند و آنچه در کامیابی تیمها پر اهمیت است اینکه از بازیکنان کلیدی برخوردار باشند.
لینک کوتاه : https://avayesteghlal.ir/?p=20478
- ارسال توسط : پایگاه خبری آوای استقلال
- بدون دیدگاه