آدم صالحی امیری برای کسب مقبولیت سرمایه سوزی می کند؟

به گزارش آوای استقلال، فوتبال ما که باید از این ظرفیت هادر منصب های مدیریتی یا امر مشاوره درتعیین راهبردها بهره ببرد، بدنبال انتصاب مهدی مهدوی کیا بعنوان سرمربی تیم ملی امید المپیک قرار است از داریوش خان در مقام مدیر این تیم بهره گرفته شود!؟
چنین تصمیمی که از سوی صالحی امیری به نماینده (بخوانید آدم ِ)خود در فدراسیون فوتبال دیکته شده دارای ابعاد و بعبارتی ابهامات گسترده ای است!
اینکه داریوش مصطفوی بعنوان فردی از جنس فوتبال که باپیشینه بازیکنی سالها در سطح کلان مدیریتی فوتبال قرار داشته اکنون در آستانه دهه هشتاد زندگی خود در لایه میانی فوتبال بخدمت گرفته شود (!)نه برای فوتبال ما دارای کارایی خواهد بود و نه زیبنده داریوش خان میباشد.
شاید که دانش و تجربه اقای مصطفوی از اثربخشی برخودار باشد ، اما برای تیمی که قریب نیم قرن در آرزوی حضور در المپیک به سر می برد بطور حتم نمی تواند از کارایی لازم برخوردار باشد.
ارتقای کارآرایی و کارآمدی
مستلزم بهره گیری از پتانسیل درونی و نیروی جوانی در فوتبال می باشد .
اینکه متاثر از اتفاقات ماههای اخیر در فوتبال کمتر کسی از اهالی فوتبال حاضر به همکاری با آدمِ صالحی امیری در فدراسیون فوتبال می باشد ،تردید نیست استفاده از مصطفوی بعنوان مدیر یک تیم نوعی سرمایه سوزی است.
خادم اصلاحات به این دلیل که فاقد علم و هنر لازم برای استفاده از منابع برای دستیابی به هدف میباشد(تعریف صحیح مدیریت) وبعد ازگذشت چهارماه ثابت کرده قادر به انجام وظایف پنجگانه مدیریت هم نیست.
شاید-وحتما-به توصیه حامیانش به سراغ داریوش مصطفوی رفته تا بلکه بااستفاده ابزاری از وجهه و اعتبار وی شاید مقبولتی برای خود خریداری کند.
حالا قیمت آن چند است؟
جواب این سوال به تصمیم داریوش خان بستگی دارد.
تصمیمی که در ترازوی عشق به فوتبال و هموار کردن مسیر المپیک قابل سنجش نیست!
اگر اینگونه بود تیم امید المپیک در همه ادواری که مصطفوی دبیرکل یا رییس فدراسیون بود،تیم فوتبال ما باید به المپیک می رفت.
داریوش خان با توجه به شان و منزلتی که در فوتبال ما و آسیا و بلکه فیفا دارد،باید مشاور عالی فوتبال باشد و در تعیین راهبردها به ایفای نقش یا خدمت به جامعه فوتبال مبادرت نماید.نه اینکه ابزار ی برای کسب ِمقبولیت ِ و پله ترقی آدم صالحی امیری درفوتبال شود.
پله شدن مصطفوی برای خادم ِاصلاحات با آنچه مرحوم کاشانی در شعر “پُل” آورده تفاوتی زمین تا آسمان دارد.