به گزارش آوای استقلال، مردانی که قطعاً نشستن روی نیمکت استقلال را دوست دارند و این مسئله اصلاً عجیب و ناپسند محسوب نمی شود چون هرکسی دلش می خواهد در کار خود پیشرفت کند و نیمکت استقلال و پرسپولیس در فوتبال ایران منتهای سطح پیشرفت باشگاهی برای اغلب مربیان تلقی می شود. نیمکتی که گاهی اوقات رقابت برای رسیدن به آن باعث سوء تفاهم و دلخوری هایی هم شده است و این دقیقا همان مسئله است که دیگر نباید تکرار شود.
شکست خوردن استقلالی ها
طی چند سال اخیر در میان گروهی از هواداران استقلال تصوری غلط ایجاد شده که فکر می کنند مربیان استقلالی بزرگترین رقبای آنها برای قهرمان نشدن استقلال هستند ! طبیعی است که هر مربی دلش می خواهد تیم خودش موفق تر شود اما این مسئله به معنای کینه داشتن نسبت به رقبا نیست. در فصول اخیر هرگاه استقلال برابر تیم هایی که سر مربیان استقلالی داشته‌اند به پیروزی رسید، عده‌ای از هواداران خواسته یا ناخواسته هیاهو کردند و طوری در فضای حقیقی و مجازی مشغول به شادی شدند که انگار فاتح دربی شده ایم ! رویکردی کاملاً اشتباه که حتماً باید از ابتدایی همین فصل اصلاح شود .پیروز شدن در برابر تیم هایی که سرمربی استقلالی دارند اصلا اتفاق بدی نیست ولی اینکه استقلالی‌های دور از استقلال را دشمنان تیم بدانیم، تصور درستی تلقی نمی شود.
بزرگانی که دشمن نیستند
امیر قلعه نوعی، فرهاد مجیدی، جواد نکونام ،محمود فکری و….
همه اینها روزی در استقلال بوده اند و حتی تا سرمربیگری یا کاندیداتوری برای احراز سمت فوق در این تیم نیز بالا آمدند اما حالا به حکم قانون بی رحم فوتبال در جایی غیر از استقلال مربیگری می کنند.طبیعی است که دلمان می خواهد آبی‌پوشان پایتخت فصل آینده نیز قهرمان لیگ برتر شود اما این قهرمانی به منزله شکست خوردن مربیان استقلالی شاغل در در لیگ بیست و دوم نیست چون نام های بزرگی همچون :قلعه‌نوعی، مجیدی و نکونام را سرمایه های استقلال می دانیم و قاطعانه معتقدیم آنها دشمنان پیراهن آبی نیستند. استقلال می تواند مجدداً قهرمان لیگ برتر شود و امیدواریم چنین اتفاقی رخ بدهد اما این قهرمانی به معنای ناکامی مربیان استقلالی سایر تیم ها نیست و آنها هم به عنوان جزئی از خانواده بزرگ آبی همواره باید مورد احترام و حمایت هواداران استقلال باشند.
