هفتاد و نُه سالگی پر افتخارترین مبارک

به گزارش آوای استقلال، استقلال با شکوه، با نگاهی به اسامی افتخار آفرینان و کهن کسوتانت می توان شجره نامه ای برای تو نوشت که در مدرسه الگویی برای سبک زندگی و نمونه ای برای انتخاب صحیح باشد!
نه تنها منصور پورحیدری و ناصر حجازی بلکه تاریخ این باشگاه بزرگ و ریشه دار که امروزهفتاد و نُه سالگی اش را گرامی می داریم پر است از آدم های سالم و دلسوز و با شخصیتی که هر چه در توان داشته اند نه تنها برای پیشرفت و افتخار آفرینی استقلال بلکه
برای عزت و افتخار ورزش کشور گذاشته اند.
نام دوچرخه سواران که نشانه اصالت و قدمت این تیم است، به خوبی بیانگر آن است که عده ای ورزشکار با رویای ساختن یک تیم فوتبال پا به میدان گذاشتند و از هیچ و از صفر، تیمی ساختند که خیال حضور بر بام فوتبال آسیا را داشت و با کسب دو جام ارزشمند قهرمانی در مسابقات جام باشگاه‌های آسیا، بهترین تیم قاره کهن بود تا آنکه رفته رفته بخل و حسد و بد طینتی عده ای که در ورزش به پست و سمت رسیده بودند، باعث شد آسیایی که زیر پای مردان قدرتمند استقلال به لرزه در می آمد، کابوس تیم های ایرانی شود.
در طول این سالها عده ای خائن، در صدد تضعیف این نام بزرگ برآمدند و در عوض شانه شدند برای بالا رفتن تیمی دیگر!
با توطئه ها و کارشکنی های مختلف اجازه ندادند آن روزهای پر غرور و افتخار توسط قدرت اول آسیا تکرار شود اما هرگز نیز نتوانستند تیم سوگلی خود را به افتخاراتی برسانند که استقلال با تکیه بر اقتدار و توانمندی خودش کسب کرده بود.
استقلال را تضعیف کردند که خود بر بام افتخار بنشینند اما آنقدر ناکام ماندند که حالا مجبور هستند سالروز برد در دربی را جشن بگیرند!
بارها شنیده ایم که حرف قدیمی ها را باید با طلا نوشت. این بار اما می‌خواهیم حرفی از مردی بگوییم که هم عصر و هم دوره ماست و باید آن را با طلا روی کوه نور نوشت؛ تیم های بزرگ از کسب جام ها و قهرمانی های شان خوشحال می شوند و تیم های کوچک از بردن تیم های بزرگ!
حرف میشل پلاتینی برای شناختن اصالت و اعتبار می تواند چراغ راه باشد و با نگاهی به دلیل و تاریخ جشن تیم هایی که ادعای بزرگی دارند، آنها که اصالت و افتخار دارند را از میان جاعلین تازه به دوران رسیده تشخیص داد.
فرق است میان ما که تیم مان هفتاد و نُه سالگی اش را جشن می گیرد و رقیب، سالروز یک برد ناپاک همراه با دسیسه و خیانت برخی بازیکنان را…
آیا شما تحقیری بدتر از این سراغ دارید که کسی خودش به کوچکی، به بی افتخاری و به
بی اعتباری اش با برگزاری جشن اعتراف کند؟
ما اینجا در ایران تیمی داریم که به جای سالگرد قهرمانی در قاره، سالگرد برد در یک دربی را جشن می گیرند،(چرا همیشه زنگ تفریح رقبای آسیایی شان بوده اند)
همینقدر بی افتخار همین قدر بی اصالت …
ما اما امروز را جشن می‌گیریم که قدمت مان گویای اصالتمان باشد.
ما امروز را فخر می فروشیم که بگوییم از دوچرخه سواران شروع کردیم و بدون آنکه از امتیاز تیم های منحل شده استفاده کنیم، بالا آمدیم و هر از گاهی به فراخور زمان تنها ناممان را تغییر دادیم اما همان ماندیم که بودیم:
اصیل، نجیب، شریف، با شخصیت، دارای مکتب، شرافت، قداست.
این ماییم؛ استقلال، تیم بزرگ و با افتخار همیشه ی تاریخ.
این ماییم استقلال، قهرمان دو دوره جام باشگاه های آسیا
اگر چه برخی مسئولین که برای تیممان برگزیدند تا گماشته خودشان باشند نه خدمتگزار تیم، اگر چه گماشته ها از ما نیستند و نمی دانند باید این روز باشکوه را جشن گرفت اما هواداران این تیم، هرگز تاریخ تاسیس باشگاه را فراموش نمی کنند و هر سال با یادی از بنیان گذاران و اسطوره های باشگاه اصالت شان را جشن می‌گیرند…
تولدت مبارک مظهر شرافت و اصالت و افتخار و نجابت…