در حالی که امیدوار شده بودیم فضای حاکم بر فوتبال ایران، اندک اندک به سمت و سویی می رود که تفاوت تیم ها و رده بندی آنها صرفا به مسایل فنی مربوط خواهد شد، چند شعار زیبا و یک استعفای سفارشی و تجمعی فرمالیته، بدگمانی ها و بی اعتمادی های گذشته را در ذهن زنده کرد. بار دیگر با پرداخت بدهی های کلان پرسپولیس و مساعدت هایی که یکی پس از دیگری از طرف رفقای قدیم و دوستان جدید شامل حال قرمز پوشان شد، وضعیت این تیم به شرایطی رسید که در اندیشه های یحیی متصور شده بود و با این تفاسیر شاید در هفته های پیش رو شاهد بازگشت ذهنی و اشتباهات مشابه دیگری باشیم تا آب رفته به جوی بازگردد.
جذب رامین رضاییان از باشگاه الدحیل که یقینا با پرداخت حق فسخ هنگفتی همراه بوده است و کسر امتیازی که هرگز اتفاق نیفتاد و پنجره ای که اتوماتیک وار با حضور بازیکن باز می شد و در مواقع غیر ضروری بسته می گردید، جملگی اتفاقات جالبی است که صرفا در حول و حوش باشگاه پرسپولیس اتفاق می افتد و احدی و ناسی جرات اعتراض و انتقاد نداشته، زیرا این تیم خاص بوده و بی گمان با شرایط خاص می تواند موفق باشد.
جناب وزیر لطفا موجودی حساب وزارت و دیگر حساب های ذخیره را کنترل کنید و حالا که خدمت به پرسپولیس وظیفه ملی محسوب شده، تتمه حسابی هم برای باشگاهی نگه دارید که از بدو ورود به وزرات بدان منسوب گردیده اید.
جناب وزیر بدهی استراماچونی که به لطف مدیران بی نظیر گذشته استقلال، سنگین و در جای خود غیر پرداخت به نظر می رسد، با رویکردی که شما عنوان کردید، وظیفه ملی بوده و لااقل ثابت کنید برخلاف پیشینیان، عدالت را در مرام خود نهادینه کرده اید.
دونده آبی اگر واقعا آبی باشد یقینا دونده عادل خواهد بود و تاریخ استقلال نشان داده است که در قاموس این باشگاه ظلم و بی عدالتی وجود نخواهد داشت. عنوان دونده آبی لقبی است که اگر براستی لایق آن باشید فوتبال ایران به جایگاه واقعی خود خواهد رسید.
