پرسپولیس با آن همه هزینه و ریخت‌وپاش در فصل نقل‌وانتقالات و جعل اسناد پزشکی برای جذب بازیکن خارجی جدید، نتیجه‌ای جز تساوی و شکست و گاهی بردهای خفیف نگرفت. لاجرم داوران، صابون رسوایی بیشتری به تن زدند و دیگر نه حتی نامحسوس، بلکه علنی و آشکار، حمایت همه‌جانبه از پرسپولیس را آغاز کردند تا بلکه بتوانند این تیم را به صدر جدول برسانند و شانه شوند برای بالا رفتنش.
«همسایه‌ها یاری کنید تا من شوهر داری کنم!» تعدادی از داوران و برادران دست به دست هم دادند، بلکه لقمه نانی به دست آورند و در ازای آن، جامی آلوده تقدیم کنند به آن که لایق چنین جام‌هایی است، نه جام‌هایی که با زور بازو، هنر ساق بازیکنان و قدرت تفکر مربیانش به دست آید!
نیم‌فصل دوم و نتایج پرسپولیس با حذف این تیم از جام حذفی و لیگ نخبگان آسیا، حمایتی افسارگسیخته، وقیحانه و علنی را در پی داشت:
نپذیرفتن گل سالم سپاهان
رد گل صحیح تراکتور در مانیتور خاموش VAR
تکرار پنالتی پرسپولیس در دربی پایتخت تا وقتی که به گل تبدیل شود
نگرفتن خطای سرخ‌پوشان تهران و…
این اتفاقات آن‌قدر عمدی و واضح است که جای هیچ شک و تردیدی باقی نمی‌گذارد: داوران، یا با دستور از کمیته داوری یا حتی بعضاً به میل خود (که البته به منافعشان نیز بازمی‌گردد)، عزمی جزم کرده‌اند تا سپاهان و تراکتور را به زیر بکشند و پرسپولیس را قهرمان کنند.
اتفاق شومی که سال قبل با پذیرفتن تعمدی گل آفساید رخ داد و در چندین سال اخیر نیز مدام در بر همین پاشنه چرخیده است!
آیا کسی جلودار این فساد، تبانی و قربانی کردن شرف و عدالت نیست؟
آیا در این مملکت، که معتقدیم مملکت امام زمان (عج) است، به همین راحتی می‌توان بی‌عدالتی و ظلم کرد و هیچ‌یک از مسئولین هم اهمیتی ندهند؟
آیا در روز رستاخیز و قیامت، می‌توانند پاسخگوی امامی باشند که برای ظهور و مبارزه با ظلم می‌آید و تنها ۳۱۳ یار می‌خواهد؟
می‌توانند پاسخگوی خدایی باشند که “قاضی” از صفات بارز اوست؟
