به گزارش آوای استقلال، استقلال افرادی مانند نظری جویباری کم نداشته است: حسن خاوری، مرحوم عباس ابزارچی، چایچی، ناصر صرافان، علی نظری جویباری و اصفهانی، شاید یکی دو نفر دیگری هم بوده‌اند که من از قلم انداخته باشم، اما تا جایی که در خاطر دارم، همین بزرگواران که از متمولین و تجار موفق در بازار آهن و… بودند، نقش بانک را برای استقلال داشتند. افسوس که مدیریت‌های باشگاه از یک سالی به بعد چنان بی‌ارج و قرب کردند بزرگان دلسوز حوزه هواداری را که کم کم دلسرد شدند و کنج عزلت گزیدند. هواداران متمولی که برخی از آنها ورشکسته شدند و حتی بعضی از بازیکنانی که با پول این افراد چهره‌های مطرحی شده بودند، یک تماس با این عزیزان را هم دریغ می‌کردند!
هر چه پیش رفت و فوتبال توانست خودش به درآمدزایی برسد، افراد دلسوز از اطراف استقلال و پرسپولیس دور شدند و آدم‌های منفعت‌طلب جایشان را گرفتند. اما نه به عنوان یاری‌رسان، بلکه به عنوان مدیرعامل و اعضای هیئت‌مدیره که به طمع کسب ثروت و زیر و رو کردن زندگی‌شان تلاش می‌کردند با لابی و زد و بند به این تیم‌ها نزدیک شوند. هر چه این افراد نزدیک‌تر شدند، آن آدم‌های دلسوز و هواداران متعصب دغدغه‌مند که سمتی در باشگاه نداشتند و دنبال شهرت و خودنمایی هم نبودند از تیم‌های محبوبشان فاصله گرفتند…
عباس ابزارچی در انزوای محض به دور از تیمی که ثروت و سرمایه و زندگی‌اش را به پای آن ریخته بود، همین چند ماه پیش درگذشت، بدون آنکه باشگاه استقلال اقدام مناسب و شایسته‌ای در مراسم ایشان انجام دهد. بدون یک مراسم یادبود یا… حسن خاوری هم که دیگر آن مرد ثروتمند و قدرتمند نیست، تا جایی که شنیده‌ام حتی به سختی روزگار می‌گذراند. باشگاه هم که آنقدر آدم‌های بیگانه و منفعت‌طلب در این تیم صاحب قدرت شده‌اند که اصلاً اطلاعی از عقبه و تاریخ باشگاه و شناختی از این آدم‌های دلسوز ندارند. هر چند اگر هم مطلع بودند، برایشان اهمیتی نداشت؛ چرا که اولویت آنها منافع خودشان بوده و بس. راستش از چایچی و اصفهانی هم خبری ندارم، اما ناصر صرافان که یار غار منصور خان پورحیدری بود هم به کنج تنهایی خود کوچ کرده است. او هم دیگر آن مال و مکنت و ثروت را ندارد. تنها کسی که توانسته خودش را حفظ کند، همین علی نظری جویباری است، شاید به این خاطر که نسلِ بعد از این افراد است و زندگی آنها و سرنوشت‌شان چراغ راه وی شد تا بی‌حساب و کتاب خرج نکند و پولی که به باشگاه می‌دهد را پس از تأمین منابع بازپس بگیرد.
جویباری همیشه عاشق استقلال بوده و در این سال‌ها چه وقتی در استقلال سمت گرفت، چه سال‌هایی که دور از استقلال روزگار گذراند، هرگز کاری نکرد که خلاف منافع استقلال باشد. وقتی در تیم سمت داشت با جان و دل کار کرد و وقتی کنار گذاشته شد مثل یک جنتلمن و عاشق واقعی سکوت کرد و بد کسی را نگفت، حاشیه‌سازی نکرد. برای آمدن به استقلال دست به لابی و زد و بند نزد و حتی در شرایط سخت پشت تیم ایستاد و در کنار هواداران مطالبه‌گری کرد. به همین خاطر از آمدن او استقبال می‌کنیم.
خیالمان راحت است که او دلسوز این تیم است و چون خودش از سال‌ها پیش و در اوج جوانی آدم متمولی بوده و خدا را شکر هنوز هم هست، با حضور در استقلال دنبال پر کردن جیب خودش نیست. آمده که چنانچه بتواند و اگر بگذارند، کاری کند برای تیم محبوبش.
نظری جویباری باید حواسش را جمع کند از مدیری که چند سال کنار او در استقلال کار کرد، برای جذب کسی توصیه‌ای نپذیرد، خاصه در بخش رسانه و روابط عمومی و به طور ویژه‌تر آنکه پرسپولیسی است و مترصد فرصت!
نظری جویباری باید حواسش جمع باشد شخصی از میانِ مثلاً هواداران که بیشتر دلال است نه هوادار و در سال‌های اخیر هم در حواشی زیادی پیرامون بازیکنان کم‌سن‌وسال نقش داشته و اتفاقاً با وی نیز دوستی دارد، را به استقلال نزدیک نکند و حتی از او فاصله بگیرد. او حتماً می‌داند منفعت‌طلبی همین آدم‌ها، نفس استقلال را گرفته است.
استقلالی‌ها از علی نظری جویباری توقع دارند در مقابل بدخواهان تیم محبوبشان سینه سپر کند و برابر مثلاً خودی‌های سمی قاطعانه بایستد.
آقای جویباری، خوش آمدید به باشگاه خودتان. شما را به خدا هواداران را از خودتان ناامید نکنید.
