به امید بازگشت به روزهای اقتدار و شکوه

به گزارش آوای استقلال، آن سالها الهلال با دروازبان افسانه ای خودش؛ محمد الدعایه هم از پس استقلال بر نمی آمدند. تمام آسیا مقهور قدرت و شکوه تیمی بود که بعد از رئال مادرید ثروتمندترین تیم دنیا لقب داشت و یک قهرمانی باشکوه آسیایی دیگر هم در کارنامه اش ثبت بود و اگر چه بعدا با مصادره اموالش حتی برای اعزام به مسابقات آسیایی با مشکلات مالی مواجه بود اما هرگز از اسب افتادنش مساوی با از اصل افتادن نشد و تفاوت مهم و فاخر و ملموس اصالت با نو پا و تازه به دوران رسیده های سر از خاک برآورده همین است.
حضور استقلال در آسیا حتی در روزهای بد این تیم هم آسیا را به تحسین وا می‌داشت اما افسوس که داخلی ها توان تحمل این سروری و آقایی استقلال در آسیا را نداشتند.
هر چه در ایران مقابلش سد می شدند و با ناداوری سعی می کردند مانع حضور این تیم در آسیا شوند اما در آن سوی مرزها استقلال را آبرو و اعتبار جام باشگاه ها می دانستند.
آبی پوشان بعد از اولین قهرمانی خود در آسیا با پشت سر گذاشتن فراز و فرودهای بسیار قصد داشتند آقایی خود در آسیا را به رقبای هم قاره ای دیکته کنند و حضورهای مفتضحانه پرسپولیس را با حضور مقتدرانه خود جبران کنند تا اعتبار فوتبال ایران حفظ شود.
آن سال هم آبی پوشان با وجود همه مشکلات صورت خود را با سیلی سرخ نگهداشتند و سینه سپر کردند و خیز برداشتند برای فتح جامی دیگر.
سال هزار و سیصد و نود و یک در مرحله انتخابی این مسابقات  ۲۱ تیم شرکت داشتند که باید در مسابقات شرکت می‌کردند. اما به دلیل کناره گیری تیم های البحرین بحرین، العربی کویت، النصر عربستان و الشارجه امارات به دلیل مسائل مرتبط با جنگ خلیج فارس مسابقات با ۱۷ تیم برگزار شد.
استقلال با قدرت تمام اگر چه با امکانات اندک مقابل رقبا صف آرایی کردند و موفق به خلق شگفتی شدند.
آبی پوشان در فینال با گل های رضا حسن زاده  و صمد مرفاوی  لیائونینگ چین را با نتیجه دو بر یک شکست دادند و علاوه بر کسب قهرمانی با ارزش این رقابتها بازیکنانش نیز توانستند عناوین بهترین ها را کسب کنند.
در این دوره صمد مرفاوی از استقلال با ۶ گل زده آقای گل مسابقه‌ها شد، احمدرضا عابدزاده جایزه بهترین دروازه‌بان تورنومنت را کسب کرد، مجید نامجو مطلق از استقلال جایزه تکنیکی‌ترین بازیکن جوان رقابت ها گرفته و عباس سرخاب نیز به عنوان مرد سال آسیا در ۱۹۹۱ شناخته شد!
اینهمه افتخار برای هر تیمی کسب شود روی سر و دست و با کلی تشریفات به کشور برمی‌گردد اما استقلال برای بازگشت حتی پول تهیه بلیط نداشت و بازیکنان خودشان با روی هم گذاشتن پول هایشان به کشور بازگشتند پاداش دولت به قهرمان آسیا هم یک خط تلفن ثابت بود آن را هم همه نتوانستند بگیرند!
دومین قهرمانی استقلال با این ترکیب به دست آمد: احمدرضا عابدزاده، حمیدرضا بابازاده، شاهرخ بیانی، شاهین بیانی، فرشاد فلاحت‌زاده، رضا حسن‌زاده، مهدی فنونی‌زاده، امیر موسوی‌نیا، صادق ورمزیار، رضا نعلچگر، جعفر مختاری‌فر، امیر قلعه‌نویی، رضا احدی، میرشاد ماجدی، ایمان عالمی، عبدالصمد مرفاوی، عباس سرخاب، عبدالعلی چنگیز، مسعود غفوری‌های اصل، ناصر عباسی، مرحوم امیر دولت‌آبادی، خسرو پارسا و مجید نامجو مطلق. سرمربی‌گری تیم نیز بر عهده منصور خان پورحیدری بود.
امروز بعد از گذشت سی و دو سال از تاج گذاری تیم محبوب استقلال مقابل چشم رقبای تا بن دندان مسلح، هنوز هم یا آوری اش همان افتخار و لذت را به دوستداران این تیم می دهد.
افسوس که با کینه توزی مسئولین ورزشی، آقای آسیا را به تیم های دیگر واگذار کردیم.