آبی‌های پایتخت در همین سال بد و بسیار ضعیف و عجیب‌وغریب هم گاهی جوری بازی کرده‌اند که همه را شگفت‌زده کرده و امید بازگشت به روزهای خوب این تیم را داده‌اند، اما افسوس که فقط درِ باغ سبز بوده و بس؛ کورسویی که به‌سرعت به خاموشی گراییده و تمام!
استقلال امسال در نیم‌فصل چهار بار مربی عوض کرده؛ نکونام، بختیاری‌زاده، پیتسو و باز هم بختیاری‌زاده. در کجای دنیا مدیران یک تیم، که حتی نیمی از افتخارات استقلال را هم ندارد، چنین بی‌درایت، بی‌کفایت و فاجعه‌بار هستند؟ کجای دنیا برای یک تیم با این‌همه افتخار و میلیون‌ها طرفدار، مدیرانی چنین بی‌کفایت انتخاب می‌کنند؟
به اسامی مدیران این چند ساله استقلال توجه کنید تا بدانید چطور این تیم دچار مرگ خاموش می‌شود، رفته‌رفته جان می‌دهد و آرام‌آرام می‌میرد؛ افتخاری، مددی، خلیلی، کریمی، خطیر، سمیعی… کدام‌یک از این نفرات حتی می‌توانستند خواب مدیریت در یک مدرسه را ببینند که وزرای وقت ورزش این افراد را به‌عنوان مدیر در پرافتخارترین تیم آسیایی ایران منصوب می‌کردند؟
سلطانی‌فر، از زبان میلیون‌ها هوادار استقلال می‌گوییم که خدا نبخشَد تو را و نیامرزد تو را که چنین کردی با این تیم بااصالت، ریشه‌دار و مردمی! خدا نبخشَد تمام آن‌هایی را که می‌دانستند لایق حضور روی صندلی مدیریت استقلال نیستند اما به طمع کسب قدرت، شهرت و ثروت، با ذوق فراوان آمدند و تیشه به آبرو و اعتبار این تیم و رویای هوادارانش زدند.
علی‌عسگری، خدا نبخشَد تو را که با شهریاری، پروژه ناتمام سلطانی‌فر را در دست گرفتی. شریعتمداری، خدا نبخشَد تو را اگر بخواهی راه این خائنان به وطن را دنبال کنی و در راه تضعیف استقلال قدم برداری.
استقلال برای استقلال شدن باید با تفکر نابودی این تیم بجنگد، باید راهی برای از بین بردن این تفکر بیابد، وگرنه ایده نابودی استقلال که از سلطانی‌فر سینه‌به‌سینه به شریعتمداری رسیده، این تیم را به ورطه نابودی می‌کشاند!
آقای جویباری، به خاطر بقا، تن به دستورات دشمنان نده!
این استقلال نابودشدنی نیست، هوادارانش اجازه عملی شدن این هدف شیطانی را نمی‌دهند.
به خودتان بیایید؛ فکری به حال نیمکت استقلال کنید…
