به راستی چرا با وجود تکنولوژی VAR، برخی صحنه‌ها حتی برای بررسی به سیستم ارسال نمی‌شوند؟ این تصمیمات ناعادلانه تنها یک اشتباه فردی نیست، بلکه نشان‌دهنده یک روند ساختاری در لیگ است که استقلال را همواره قربانی می‌کند. چنین سیاستی، تیم را از فرصت‌های حیاتی برای کسب نتیجه محروم می‌سازد و اعتماد مردم به عدالت در لیگ را کاهش می‌دهد.
سرپرست تیم نیز نقش مهمی در این میان دارد. حضور فعال و جدی او در صحنه‌های حساس می‌تواند تعیین‌کننده باشد. چرا در این بازی حواس سرپرست جمع نبود و جدیت کافی برای درخواست بازبینی صحنه‌ها با VAR نشان نداد؟ یک تیم حرفه‌ای و با شرایطی که همواره علیه آن جریان دارد، نباید در مقابل چنین اشتباهاتی منفعل باشد؛ کوتاهی در این زمینه به معنای از دست رفتن فرصت‌های حیاتی و کاهش شانس نتیجه‌گیری است.
نکته قابل توجه این است که چگونه ممکن است یک داور در یک بازی، دو پنالتی آشکار را برای استقلال نادیده بگیرد؟ ضعف قضاوت فنی و یا جانبداری‌های سیستماتیک، پیامد یکسان دارد: استقلال با تمام هزینه‌ها و ستاره‌هایش، حتی از فرصت‌های مسلم گل‌زنی محروم می‌شود و باید با بی‌عدالتی‌ها کنار بیاید.
این مسائل نشان می‌دهد که داوری و مدیریت صحنه‌های حساس در لیگ ایران هنوز تحت تأثیر نگاه‌های رنگی و سلیقه‌ای است. اگر لیگ حرفه‌ای و منصفانه است، تکنولوژی VAR باید در خدمت عدالت واقعی باشد، نه اینکه صرفاً نماد ظاهری برای شعارهای عدالت خواهانه! تیم‌ها و سرپرستان باید آموزش ببینند و با دقت و جدیت صحنه‌های حساس را پیگیری کنند تا هیچ فرصتی بدون بررسی باقی نماند.
در نهایت، بازی اخیر یک بار دیگر ثابت کرد که استقلال نیاز دارد علاوه بر تلاش بازیکنان و تاکتیک مربی، برای عدالت در زمین بازی نیز هوشیار باشد. ضعف داوری، نادیده گرفتن صحنه‌ها و عدم استفاده درست از VAR، خسارت غیرقابل جبرانی به تیم وارد می‌کند و هواداران را نسبت به روند لیگ دل‌سرد می‌کند.
استقلال، با توجه به هزینه‌های سنگین و سرمایه انسانی فراوان، نباید قربانی تصمیمات ناعادلانه داوران شود. این ناکامی‌ها باید هشداری برای مدیریت و سرپرستی باشد تا با جدیت و دقت بیشتر، حتی در برابر بی‌عدالتی‌های سیستماتیک، از حق خود دفاع کنند و اجازه ندهند هیچ فرصتی در زمین از دست برود.
