به گزارش آوای استقلال، ما امروز در حوزه رسانه شاید نماینده میلیون‌ها هواداری باشیم که در برزخی‌ترین شرایط ممکن، پرچم آبی استقلال را برافراشته نگه داشته‌اند تا ثابت کنند پیاده‌نظام لشکر بزرگ استقلال، اگرچه خسته و دل‌بریده است، اما تسلیم شدن در قاموس استقلالی‌ها نیست.
ما در برابر هر حریفی تا آخرین نفس می‌جنگیم و در هیچ میدانی از پیش بازنده نیستیم، حتی اگر حریف آینده ما صدرنشین بلامنازع لیگ نخبگان در منطقه غرب آسیا باشد.
الاهلی عربستان، حریف هفته آینده استقلال که با پنج برد از پنج بازی و کسب صددرصد امتیازات، بهترین عملکرد را در بین تیم‌های حاضر در مسابقات لیگ نخبگان داشته، حریف خطرناکی است که در خانه خود میزبان استقلال است. نتیجه این دیدار حساس و دشوار می‌تواند برای شاگردان موسیمانه بسیار مهم و تأثیرگذار باشد و حتی کسب یک تساوی هم مسیر صعود را هموار خواهد کرد. این در حالی است که الاهلی با کسب ۱۵ امتیاز از پنج بازی، اولین تیم منطقه غرب است که صعود خود را به مرحله بعد قطعی کرده است.
اما در خصوص استقلال، اگرچه شرایط تیم نسبت به هفته‌های گذشته تحولاتی داشته و به سمت ثبات و آرامش در حرکت است، ولی به لحاظ فنی انتقاداتی به برخی بازیکنان استقلال وارد است که کادر فنی باید برای رفع آن تلاش کند.
ما به ندرت تیمی را دیده‌ایم که خط دفاعش به اندازه خط دفاع استقلال پاس رو به عقب بدهد و با دروازه‌بان کار کند. البته این سبک بازی غلط در دوره نکونام هم به وضوح دیده می‌شد و به نظر می‌رسد که برای مدافعان استقلال به یک عادت اشتباه تبدیل شده است.
ما به ندرت دیده‌ایم که یک تیم وقتی نیاز مبرم به حمله و سرعت دادن به گردش توپ و گلزنی دارد، در یک‌سوم دفاعی زمین خودش مشغول رد و بدل کردن توپ باشد!
این سبک بازی فقط در مواقعی کاربرد دارد که یک تیم با چند گل از حریفش پیش باشد و صرفاً به قصد مدیریت بازی و گذر زمان توپ را در یک‌سوم دفاعی زمین خود به گردش دربیاورد تا زمان بگذرد. اما در استقلال، این شیوه عجیب را در تمام بازی‌ها شاهد هستیم و اگر هم کسی انتقاد کند، در توجیه این شیوه غلط می‌گویند بازی‌سازی را از خط دفاع شروع می‌کنیم!
اما کدام بازی‌سازی؟
آیا شما در تمام بازی‌های استقلال در فصل جاری لیگ برتر و لیگ نخبگان آسیا صحنه‌ای را سراغ دارید که استقلال با بازی‌سازی و نبوغ خط دفاع و ارسال پاس طلایی از سوی بازیکنان خط دفاع به گل برسد؟
فارغ از رامین رضاییان که با تکیه بر استعداد ذاتی و نبوغ خود بهترین گلزن فصل استقلال است و دو پاس گل هم در کارنامه خود به ثبت رسانده، کدام بازیکن خط دفاعی استقلال در بازی‌سازی و طراحی حمله نقش مؤثر داشته است؟
این خط دفاع اصلاً بازی‌سازی بلد هست که بخواهد چنین کاری انجام بدهد؟!
یا دروازه‌بان استقلال که حتی در ضربات شروع مجدد هم از ارسال یک پاس مفید و مؤثر که بتواند منجر به یک حمله خطرناک شود عاجز است و اغلب در محوطه یک‌سوم دفاعی با مدافعان تیم مشغول پاس‌های کوتاه و غیرضروری و تلف کردن زمان طلایی بازی است!
شما می‌توانید بازی‌های استقلال را با دقت آنالیز کنید و ببینید که در هر بازی چند دقیقه توپ در یک‌سوم دفاعی زمین خودمان در حال گردش است و خیلی وقت‌ها هم چون خط دفاع و دروازه‌بان تسلط و تمرکز کافی ندارند، توپ لو می‌رود و یک موقعیت خطرناک برای حریف شکل می‌گیرد.
اما جمع‌بندی کلی از این مطلب این است که در بین کل بازیکنان استقلال، فقط پنج یا نهایتاً شش نفر در حد و اندازه نام بزرگ استقلال هستند و اگر قرار باشد با تیم‌های سرشناس آسیا رقابت کنیم، کل این تیم باید برای فصل بعد شخم بخورد!
از دروازه‌بان و کل خط دفاع گرفته تا هافبک‌هایی چون رضاوند و نیک‌نفس و دو مهاجم تیم، بلانکو و رمضانی، که مجموعاً یک گل در این فصل به ثمر رسانده‌اند.
به عبارتی اگر بخواهیم واضح‌تر این موضوع را باز کنیم، به‌جز رامین رضاییان، روزبه چشمی، دیدیه اندونگ، گائل کاکوتا، ماشاریپوف و ابوالفضل جلالی، بقیه بازیکنان تیم اصلاً در حد و اندازه استقلال نیستند و باید مرخص شوند!
این موضوع را خود موسیمانه هم متوجه شده، اما در شرایط فعلی چاره‌ای جز کار کردن با همین بازیکنان پراشتباه ندارد و باید صبر کرد تا فصل تمام شود و استقلال را از نو بسازد. هرچند در نیم‌فصل هم فرصتی هست تا تحولاتی در ساختار تیم ایجاد شود و بازیکنان جدیدی جایگزین بازیکنان ضعیف در تمام خطوط شوند.
