در دیداری که استقلال با دشواری فراوان نتیجه را حفظ کرد و دوباره به صدر جدول برگشن، احمدی و کوشکی نیز به جمع مصدومان اضافه شدند؛ در حالی که پیش از این هم مونیرالحدادی و احتمالاً نازون به دلیل آسیبدیدگی شرایط حضور در مسابقه را نداشتند.
این داستان برای استقلال تازه نیست؛ طی سالهای اخیر این تیم تقریباً هیچگاه با ترکیبی کامل، سالم و بیدردسر به دربی نرسیده است. از مصدومان متوالی گرفته تا محرومیتهای ناگهانی و حتی حوادث عجیب پیش از دیدار حساس با پرسپولیس، همگی نشان از چرخه معیوبی دارد که در نهایت یک تیم مدعی را در حساسترین مقطع فصل تضعیف میکند.
بخش عمده این مشکلات اما ریشه در برنامهریزی سازمان لیگ دارد؛ برنامهریزیای که بارها استقلال را در شرایط نابرابر قرار داده است. نمونه روشن آن فصل ۲۳ بود که استقلال درست در آستانه هر دو دربی رفت و برگشت، باید دو دیدار خارج از خانه پشت سر هم برگزار میکرد؛ تصمیمی که از اساس عجیب، غیرمنطقی و در هیچ لیگ حرفهای قابل تصور نیست.
این آسیبها فقط محدود به فشردگی تقویم نیست. زمینهای نامناسبی که سازمان لیگ تأیید میکند نیز سهم بزرگی در موج مصدومیت بازیکنان استقلال داشتهاند. زمین ناهموار ورزشگاه تختی در دیدار با پادیاب، نمونه آخر این بیتوجهی بود؛ مسابقهای که به گفته کادر فنی، هنوز تلفات آن ادامه دارد و آثارش در ترکیب استقلال دیده میشود.
در مجموع استقلالیها یک بار دیگر در حالی به دربی رسیدهاند که نه از محرومیت آسیبی دیدهاند و نه از کمکاری فنی، بلکه نتیجه مستقیم بیبرنامگی و بیتوجهی سازمان لیگ به اصول حرفهای هستند. در واقع یک شرایطی تکراری که عملاً شانس آمادهسازی عادلانه را از آبیهای پایتخت گرفته و آنها را با ترکیبی ناقص راهی مهمترین مسابقه فصل میکند.
